27.6.2012 | 00:13
Γεμισαμε Κουβεληδες του συναισθηματος
,παντα εχουν κατι μετριοπαθες να σου πουν σαν κριτικη στον τροπο που αισθανεσαι ,που ακουκουγεται σωστο αλλα αντιφασκει χωρις καμμια εφαρμογη."Αχ τι ωραια θα ναι αμα...""Χμμ καλα παλι ελπιζεις εσυ και θ απογοητευτεις!""Το χω παρει αποφαση,δεν θα γινει ποτε τιποτα""Πως γινεται να σαι τοσο αρνητικη?Ποτε δεν ξερεις" 'Θελω παρα πολυ να γινει κατι τετοιο""Αυτο φταιει.Μην το σκεφτεσαι,χαλαρωσε και τοτε θα ρθει μονο του.""Εχει τοσο καιρο να γινει,που εχω σταματησει να το περιμενω." "Καλα με τετοιο σκεπτικο,αμα δεν το πιστεψεις και δεν το προσπαθεις λογικο δεν ειναι να μη γινεται?"Πως να ελπιζεις χωρις να απελπιζεσαι,να προσπαθεις χωρις να προσπαθεις και να πινεις νερο απ τ αυτια..Ενας οδηγος που περιμενω να γραψουν ολοι οσοι με πρηζουν με τις "συμβουλες" τους.
