5.7.2012 | 22:12
να πας στο διαολο μωρη!
ειλικρινα, η φιλια μας ηταν ενα τεραστιο λαθος.δεν σε αναγνωριζω. οσο παει σε βλεπω να πνιγεσαι σε μια κουταλια νερο, να γεμιζεις με κομπλεξ, να μειωνεται η αυτοεκτιμηση σου, να κοιτας ολοενα και περισσοτερο την παρτη σου.βρισκεις ηλιθιες δικαιολογιες για τα παντα, εχεις παρατησει ο,τι σου αρεσε καποτε, δεν προσπαθεις για απολυτως τιποτα.εχεις φιλους πολλους, οι οποιοι σου'χουν σταθει σε τοσες δυσκολες στιγμες. εσυ ομως προτιμας να κρυβεσαι πισω απο το δαχτυλο σου, να τους κοροιδευεις, να βρισκεις φτηνες δικαιολογιες για να καλυψεις τις απανωτες σου μαλακιες.εχω βαρεθει να νιωθω ασχημα για σενα, να προσπαθω να σε βοηθησω, να σε βλεπω να χανεις βαρος, να πινεις, να περιφερεσαι σαν πτωμα, να μην ελπιζεις για τιποτα, να μην νοιαζεσαι, να αφηνεις τον κολλητο σου να σε πηδαει στο ντουκου, να μην προσπαθεις να φτιαξεις, να σωσεις τη ζωη σου.δεν εχεις κανει ποτε τιποτα για μενα. χαμενος πηγε ο χρονος που περασαμε, οι κουβεντες, ολα. τουλαχιστον χαιρομαι που δεν σου μοιαζω και που αντιμετωπιζω τη ζωη μου με υγιεστερο τροπο. εχω παψει πλεον να πιστευω πως τα πραγματα προκειται να αλλαξουν για σενα, και αυτο το γεγονος δεν με κανει να νιωθω οχι απογοητευμενη αλλα περισσοτερο δικαιωμενη.