__________________
1.
Αγαπημένη μου α μπα, σε διαβάζω καθημερινά εδώ και δυο χρόνια και αγαπώ τον τρόπο σκέψης σου. Αποφάσισα λοιπόν να σου γράψω γιατί τον τελευταίο καιρό με ενοχλεί όλο και περισσότερο η συμπεριφορά μιας φίλης μου. Η παρέα μας αποτελείται από πέντε κορίτσια, δευτεροετεις που κάνουμε παρέα από πέρυσι. Η συγκεκριμένη κοπέλα είναι πολύ ενεργητική και δραστήρια και την θαυμάζω γι' αυτό αλλα μερικές φορές η ενεργητικότητα της μου προκαλεί άγχος, πχ. θέλει στις εξόδους να έχουμε όλοι ένα σωρό προτάσεις για καινούρια μαγαζιά η μέρη να πάμε γιατί όπως λέει δεν πηγαίνουμε πουθενά ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει(και στην τελική δεν καταλαβαίνω γιατι είναι κακό να πάμε αρκετές φορές στο ίδιο μαγαζί για καφέ η ποτό εφόσον μας αρέσει το μερος) αλλα έχουν γίνει και προτάσεις από τις υπόλοιπες που όμως δεν πραγματοποιούνται γιατί εκείνη αδιαφορεί ή δεν μπορεί κλπ. Αυτό επαναλαμβάνετε αρκετά συχνά τελευταία και αντί να χαλαρώνω καταλήγω να αγχώνομαι όταν βγαίνω έξω. Επίσης δειχνει να την πειράζει το ότι επειδή είμαστε οι περισσότερες στην παρέα από άλλες πόλεις (εκείνη οχι) θα φύγουμε κάποια στιγμή στις διακοπές και το καταλαβαίνω ως ένα βαθμό αλλα κάνει συνέχεια σχόλια χιουμοριστικού τύπου βέβαια πως την εγκαταλείπουμε όλο μόνη της ειναι, πολυ συχνά όμως ώστε καταλήγουν μια passive aggressive μορφή γκρίνιας, πχ πρόσφατα αρνητικά ότι λείπαμε στα γενέθλια της και ότι αυτά τα πράματα πρέπει να γίνονται στην ώρα τους(εχει περάσει μισός χρόνο σχεδόν από τότε) παρόλο που τα γιορτάσαμε μια χαρά μετά από λίγες μέρες. Ίσως να έχει δίκιο σ'αυτό, κι απλα εγω δεν έδινα μεγάλη σημασία στα γενέθλια μου για να καταλάβω; Τέλος πάντων συνήθως απαντάμε με χιούμορ και δεν δίνουμε σημασία αλλα δημιουργείται γενικά μια ένταση που παίρνει ώρα να ξεφουσκώσει. Κι ένα τελευταίο το ότι διορθώνει όταν μιλάμε κάποιους ιδιωματισμούς(οχι κάτι πολύ βαρύ ή περίεργο) η κάποιες πιο λαϊκές εκφράσεις που θα τύχει πάνω στην κουβέντα να πούμε γιατι της "ακουγονται πάρα πολύ άσχημα"-αυτό το βρίσκω τέρμα εκνευριστικό. Εσύ πώς θα αντιμετώπιζες τέτοιες συμπεριφορές χωρίς να πληγώσεις όμως τον άλλο; Δεν θέλω να πω το κλισέ αν είμαι υπερβολική γιατί όντως ενοχλούμαι, αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να βλέπω εγώ τα πράματα λάθος γιατί καμία άλλη δεν μοιάζει να ενοχλείται ιδιαίτερα. Any advice?
Υ.Γ. δώσε πολλά φιλιά στο αμπάκι δεν ξερεις πόσο χάρηκα όταν το έμαθα! :))
-alice
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα της δώσω ?
Όταν αντιπαθείς κάποιον δεν χρειάζεται να έχεις αντικειμενικό δίκιο, και αυτός είναι ο λόγος που οι άλλες δεν ενοχλούνται ιδιαίτερα. Μόνο που πρέπει πρώτα να καταλάβεις ότι αυτό σου συμβαίνει, γιατί μάλλον δεν το έχεις συνειδητοποιήσει, και ακόμα πιστεύεις ότι η αίσθηση που έχεις θα χαθεί αν καταφέρεις να χειριστείς τον άλλον. Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να πεις ή να κάνεις για να σταματήσει να λέει αυτά που λέει και να σκέφτεται αυτά που σκέφτεται. Γιατί να αλλάξει κάτι στην συμπεριφορά της; Επειδή δεν αρέσει σε σένα; Οι άλλες, όπως βλέπεις, δεν έχουν πρόβλημα.
Δεν ξέρω τι θα κάνεις με τη νέα πληροφορία, ειδικά όσο είσαι η μόνη που ενοχλείται από αυτή την κοπέλα, τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους με την δυναμική της παρέας σας όπως αυτή εξελιχθεί. Μέχρι τότε προσπάθησε να μην χειροτερέψεις τη θέση σου εντοπίζοντας όσα σε εκνευρίζουν σε αυτή και τονίζοντας τα στις υπόλοιπες για να τις επηρεάσεις, γιατί μπορεί να έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ψάχνεις και για νέες παρέες. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να έχεις πάντα στο μυαλό σου, για να μη φτάσεις στα τριάντα και ρωτάς στο α μπα «πώς κάνουν φίλους μετά τα τριάντα».
__________________
2.
Α,μπά μου καλησπέρα!
Πρωτα απ'ολα να σε συγχαρώ για τη στήλη σου&να εύχηθώ να σου ζησει η μπουμπού σου!το γεγονός οτι έγινες&εσύ μαμά ήταν τελικά αυτό που με παρακινησε να σου γράψω.Είμαι φριχτή μαμά Α,μπά μου...Κι εξηγούμαι ευθύς αμέσως.Έχω ένα αγοράκι 20 μηνών που λατρεύω.Δυστυχως όμως νιώθω οτι η μητρότητα με έχει κάνει χειρότερο&όχι καλύτερο άνθρωπο.Έχω αλλάξει συμπεριφορά προς το χειρότερο.Στη δουλειά μου είμαι πολύ λιγοτερο συνεργάσιμη&πολύ λιγότερο έτοιμη να διαπραγματευτώ&να υποχωρησω σε πράγματα που μου ζητουν&θεωρώ γελοια,απαντώ απότομα&είμαι πολύ πιο ετοιμη για καβγά,δε μασάω τα λόγια μου&λέω αυτό που σκέφτομαι&που 99% ακούγεται πολύ χειρότερο έξω απ'ότι μέσα στο κεφάλι μου.Έτσι έχω συνεχως μικροπροβληματα στη δουλειά,τοσο που έχω αλλάξει 2 δουλειές σε 2 χρόνια που έχω το μωρό.Όλα αυτά νιώθω οτι έχουν ξεκλειδωσει μέσα μου απο τότε που έγινα μαμά&φυσικά όλος αυτός ο προβληματισμός με τη δουλειά έχει αντίκτυπο στα καθήκοντά μου σα μαμά.Δεν παραμελώ,για να σε προλάβω,το παιδί μου αλλά πιάνω καμιά φορά τον εαυτό μου όταν παιζει μαζί του να βαριέται φριχτά,να λαχταράει να το κρατησει η γιαγιά για καμιά ωρα να ηρεμησει λίγο το κεφαλι μου&να μείνει για κανένα μισάωρο καθαρό&τακτοποιημένο το σπίτι μου,ακομα&αν δεν έχω να πάω κάπου ή να κάνω καποια δουλειά.Μια φίλη δε με προσθεσε σε ένα από αυτά τα μαμαδίστικα γκρουπ στο fb(βασικά για να βλεπω καμιά ιδεα για συνταγή εμεινα&εγώ εκεί για 5 μερες,τόσο άντεξα να βλεπω τις αναρτησεις των αλλων στο timeline μου)&αυτό έγινε το Βατερλώ μου.Μιλάμε ένιωσα ακόμα πιο σκατά που δεν αγοράζω για το παιδί οργανικό αλευρι ολικής αλέσεως,που του δίνω να δοκιμασει καμιά φορά καμιά τηγανιτή πατάτα(είναι πολύ φαγάνος το πουλάκι μου&όλο ζητάει μαμ μαμ)που δεν ξερω τί είναι τα μωρά blw(μπας&ξερεις εσύ?)που δεν του κάνω το φαγητό του σαν να το έχουν φτιάξει νεραϊδες,που το πάω που και που σε παιδοτοπο να παίξει(δεν έχει σχεδόν καμιά επαφή με αλλα παιδάκια της ηλικίας του&κάνει τόση πολλή χαρά όταν τα βλεπει που πονάει η ψυχή μου)που του δίνω κανένα μπισκοτάκι Μιράντα,που κοιμάται μαζί μας&έχω φρικάρει γιατί θεωρώ οτι του κάνω κακό& τόσα αλλά,θα μπορουσα να σου γράφω για ωρες.Νιωθω συνεχως ανεπαρκής&αμφισβητώ συνέχεια τον εαυτό μου παρόλο που έχω ένα υγιέστατο&π
ολύ πολύ χαρούμενο παιδάκι(λες να βγαλει ψυχολογικά μετά??)Τί προτείνεις λοιπόν Α,μπά μου να κάνω?Ψυχοθεραπεια,λοβοτομή,τί?????
-Mummy Blue
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Προτείνω να ξεγραφτείς από αυτό το γκρουπ (πριν ξεγραφτείς όμως κάνε μου add γιατί είμαι πολύ περίεργη) εφόσον σε επηρεάζει με αυτόν τον τρόπο και να αρχίσεις να διαβάζεις κανένα σοβαρό βιβλίο για ανατροφή παιδιών για να καταλάβεις ότι είσαι μια χαρά, κι εσύ και το παιδί σου. Τονίζω τη λέξη «σοβαρό». Όχι αυτό που έχουν αγοράσει όλοι, όποιο και αν είναι αυτό. Ψάξε το λίγο. Ψάξε μέχρι να βρεις κάποιο που μιλάει στη γλώσσα σου χωρίς τις σύγχρονες υστερίες. Υπάρχουν πάρα πολλά, και η αναζήτηση θα σε ανακουφίσει.
Τις αλλαγές στην συμπεριφορά σου όμως σε σημείο αλλαγής δουλειάς δύο φορές σε δύο χρόνια δεν τις καταλαβαίνω. Είναι αλλαγές που σου δημιουργούν προβλήματα. Πώς σχετίζεται αυτό με τη μητρότητα; Νομίζεις ότι επειδή έκανες παιδί έχεις περισσότερα δικαιώματα ως άνθρωπος; Ήσουν υποχωρητική και τώρα βρήκες το θάρρος να φέρεις αντιρρήσεις; Τότε είχες από πριν λάθος αντίληψη για την θέση σου στην κοινωνία και δεν έγινε πιο σωστή τώρα. Αν έχεις προβλήματα με τους άλλους κάτι πρέπει να αλλάξεις, μην χρησιμοποιείς το παιδί ως δικαιολογία για να βγάλεις το φίλτρο. Να το βγάλεις μόνο αν έχεις να βάλεις στη θέση του ένα καλύτερο.
__________________
3.
Αγαπημένη μου Α,μπα
Σε οποιαδήποτε φάση ζωής κ αν βρίσκομαι, κ υποθέτω δε θα μαι η μόνη, πάντα ο περιγυρος θα χει ενα σχόλιο-ερώτηση ενδιαφέροντος για το ρυθμό ζωής με τον οποίο πορεύεσαι. Τι εννοώ; Έχεις σχέση."πότε με το καλό;" Παντρεύεσαι."βάλατε μπρος για κανα παιδάκι;όχι;; τι περίμενετε;" Γεννάς το πρώτο παιδάκι κ λίγο πριν/μετά το πρώτα γενέθλια."κανα αδερφάκι δε θα κάνετε; δεν είναι ωραίο το παιδί να μεγαλώνει μόνο του" . Γεννάς το δεύτερο παιδάκι,το οποίο ειναι ιδίου φυλου. "Άντε κ με έναν γιο τώρα!" . Κανεις τρίτο παιδακι, γιατί το θες κ όχι γιατί έτυχε, το οποίο ειναι και αυτο κορίτσι. " αχ,βρε πάλι κορίτσι;;δεν πειράζει" . " Άντε το τέταρτο θα ναι σίγουρα αγόρι" . "κάντε κ ένα τέταρτο να πάρετε το επίδομα πολυτέκνου" .
Γιατί τοση αδιακρισία κ φαιά ουσία στο πότε,αν κ τι φύλου παιδιά θα βγάλουμε στην κοινωνία;
-η μάνα του λόχου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Οι μικρές και ευάλωτες κοινωνίες διατηρούν τη συνοχή τους και άρα εξασφαλίζουν την επιβίωση τους μέσω του εσωτερικού, πολύ αυστηρού ελέγχου. Αυτό είχε πολύ νόημα όταν ζούσαμε σε σπηλιές, αλλά μας έχει μείνει κουσούρι μέχρι σήμερα. Δεν είναι τυχαίο που αυτές οι ερωτήσεις και παραινέσεις έρχονται κυρίως από μικρά και ευάλωτα μυαλά.
__________________
4.
Γειά σου Αμπα μου,
Σε διαβάζω καιρό και πάντα βρίσκω τον εαυτό μου να αναζητά την δική σου οπτική γωνία.
Έχω κάτι που με προβληματιζει. Και αυτό το κάτι,ξεκίνησες κάπως έτσι:Ήταν η τελευταία μέρα της εξεταστικής,και εγώ και μια φίλη μου περιμέναμε το λεωφορείο για να πάμε σπίτι. Εκεί που περιμέναμε,ήρθε ένας γνωστός μας. Καλό παιδί ,αλλά η φίλη μου δεν τον πολύ-συμπαθούσε. Τέλος πάντων, αρχίσαμε να μιλάμε ώσπου ήρθε το λεωφορείο. Θα έκανε 20 λεπτά για να ξεκινήσει,αλλά δεν είχαμε πρόβλημα. Εγώ και η φίλη μου καθισαμε μαζί και ο γνωστός από την απέναντι μεριά στα αριστερά μας. Ενώ εγώ έβλεπα το κινητό μου,η φίλη μου με σκουντηξε και μου είπε να δω τι κάνει ο γνωστός. Γύρισα και είδα ότι είχε βάλει το χέρι του μέσα στο παντελόνι του και συγγνώμη για την έκφραση αλλά την έπαιζε και,αμέσως είδα και το πρόσωπο του,που είχε μια έκφραση που με στιγματισε. Στην αρχή της λέω μπορεί και να είναι η ιδέα μας,αλλά μετά άρχισε να μπαίνει κόσμος στο λεωφορείο και εκείνος να συνεχίζει κοιτάζοντας που και που την φίλη μου. Κάποιες κοπέλες το παρατηρησαν και μας ρωτησαν. Από τότε δεν του μιλάω. Νιώθω χάλια και πάντα η εικόνα έρχεται στο μυαλό μου. Είπα στον εαυτό μου,μήπως πρέπει να του μιλήσω, αλλά από την άλλη τι να του πω. Με ρώτησε μια κοπέλα αν ήταν κανένας ωραίος τι θα έκανα.. Την ίδια αηδία θα ένιωθα. Γιατί άλλο το κάνω στο σπίτι μου και άλλο το κάνω σε εξωτερικό χώρο όπου μπορεί να παραβιαζω τον προσωπικό χώρο άλλων ανθρώπων. Η ερώτηση μου είναι: του το λέω εν τέλει;
Συγγνώμη για το κατεβατο, σε ευχαριστώ ακόμα και αν το διαβάσεις μόνο!!!
-Μπαχαρικά σιροπιαστο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτή είναι η ερώτηση;
Να του πεις τι;
Ελπίζω να παρακολουθείς τις εξελίξεις για την σεξουαλική παρενόχληση και να διαβάζεις τι είναι, τι συμβολίζει, τι στόχο έχουν αυτοί που την κάνουν και τα λοιπά. Αν όχι, διάβασε αυτό και αυτό και κυρίως αυτό, και για τους τεμπέληδες παραθέτω αποσπάσματα.
"Μου αρέσει να χρησιμοποιώ την εξής αναλογία: αν ο επιτιθέμενος σας είχε χτυπήσει στο κεφάλι με ένα τηγάνι, δεν θα το αποκαλούσατε μαγειρική", είπε η Chaffers. "Επειδή ένα γεγονός περιλαμβάνει γεννητικά όργανα δεν γίνεται αυτόματα σεξουαλικό. Το πρόσωπο χρησιμοποιεί τον αυνανισμό ως όπλο - δεν διαφέρει από όπλο. Είναι βία."
Τόνισε ότι η συγκατάθεση είναι το παν όταν συζητάμε θέματα σεξουαλικής κακοποίησης. Η συμπεριφορά που εκφράζεται μέσω ανεπιθύμητου αυνανισμού δεν προέρχεται από διαφορετικό ψυχολογικό κίνητρο ή διαφορετική πρόθεση από τη φυσική ή λεκτική βία.
Τόσο ο τυπικός επιδειξίας - ένας άνδρας με παλτό, που το ανοίγει σε ανυποψίαστους περαστικούς σε μια γωνιά του δρόμου – όσο και ο επιδειξίας που στοχεύει σε ένα συγκεκριμένο άτομο, ερεθίζεται από "τη φρίκη, τον τρόμο, το θυμό στο πρόσωπο της γυναίκας. Είναι μια πράξη οργής."
Δώσε τα λινκ και στην κοπέλα που σε ρώτησε τι θα έκανες αν ήταν ωραίος, αν και η συγκεκριμένη πρέπει να αρχίσει από το μου και α, μα.
__________________
5.
Γεία σου αμπά!!
Θέλω κι εγώ την άποψή σου για ένα λίγο πολύπλοκο θέμα. Η μητέρα μου είναι ομογενής που έχει γεννηθεί κι έχει μεγαλώσει στην Γερμανία. Ήρθε στην Ελλάδα για σπουδές και γνώρισε τον πατέρα μου κι έμεινε στην Ελλάδα ενώ οι γονείς και τα αδέρφια της είναι στην Γερμανία. Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως για κάποιο λόγο νιώθει πως έκανε αυτή την μεγάλη υποχώρηση (να μείνει στην Ελλάδα αφήνοντας πίσω γονείς και αδέρφια) για χάρη του πατέρα μου. Παρόλο που η ζωή της φαινομενικά είναι μια χαρά (με καλή δουλεία, παντρεμένη και με παιδία) για οτιδήποτε δεν πάει όπως θα ήθελε κατηγορεί τον πατέρα μου πως την έμεινε εξ αιτίας του στην Ελλάδα και της συμβαίνει αυτο. Για παράδειγμα, επειδή δεν μπορέσε να έχει καποιες σταθερές φιλιες, κατά καιρούς είχε φίλες αλλά ποτέ κάποια μακροχρόνια φιλία-παρέα, μας λέει: "ε πως να βρω φίλες εδώ που έχω έρθει, αφού είμαι μια ξένη" ή κατά καιρούς σε καβγάδες με τον πατέρα μου την έχω ακούσει να λέει: "έγω έμεινα εδώ για σένα και δε το εκτιμάς" ενώ το θέμα για το οποίο καβγαδίζουν είναι άσχετο με την απόφασή της να μείνει στην Ελλάδα. Αυτά που σου λέω συμβάινουν πολλά χρόνια τώρα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αυτά λέει και τώρα είμαι 25. Είναι γεγονός πως δεν μπορώ να έχω πλήρη εικόνα της σχέσης των γονίων και για να πω την αλήθεια δεν θα το ήθελα, είναι προσωπικό τους θέμα. Αλλά η μητέρα μου νίωθω πως έχει αυτή την άσβεστη και μόνιμη απαίτηση για ανταπόδοση για την "υποχώρηση" που έκανε και ως έκ τούτου δεν ειναι ποτέ ικανοποιημένη. Αυτό λοιπόν έχει αντίκτυπο και στην σχέση μας. Με το παραμικρό θυμώνει και στεναχωριέται και μας λέει πως την εγκαταλείπουμε κι εμείς ενώ είναι ήδη ξένη στην Ελλάδα. Δεν ξέρω τι να κάνω, όταν πάω με τα νερά της δεν δείχνει να είναι ευχαριστημένη μάλλον γιατί θεωρεί πως έιναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω για την υπέρτατη θυσία της, όταν δεν κάνω αυτό που θέλει θυμώνει και μου λέει συνέχεια πόσο μόνη νιώθει σε ξένο μέρος. Ζει στην Ελλάδα από τα 18 της και είναι 52, και είναι ομογενής, πήγε σε Ελληνικό σχολείο την Γερμανία και τα σχετικά, πως γίνεται να θεωρεί την Ελλάδα ξένο μέρος και κυρίως πως γίνεται να πιστεύει ακόμα πως κάποιος της χρωστάει κάτι για την απόφαση που πήρε η ίδια να μείνει εδώ. Δεν ξέρω τι να κάνω, από τη μια θέλω να την βλέπω και να περνάω χρόνο μαζί της, αλλά από την άλλη δεν παλεύεται αυτή η συνεχόμενη γρίνια και μιζέρια. Ποιά είναι η γνώμη σου?
- mama mia
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η μητέρα σου έχει βρει την εξήγηση και τη δικαιολογία για όλες της τις αποτυχίες, και έχει βρει και τον μοχλό για να εκβιάζει τους άλλους όταν κάτι δεν της αρέσει. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για τον τρόπο που επιλέγει να βλέπει τη ζωή της. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να βάλεις τα όρια σου και να δείξεις ότι δεν δέχεσαι αυτή τη δικαιολογία για να σε ελέγχει ή να μην είναι υπόλογη για τις πράξεις της. Θα το λες κάθε φορά που το κάνει, αλλά τα λόγια δεν αρκούν, πρέπει να συνοδεύονται από πράξεις. Μια λύση είναι να φεύγεις από το δωμάτιο. Η μητέρα σου δεν θα αλλάξει ποτέ, αλλά χρειάζεται να έχεις έναν τρόπο για να την αντιμετωπίζεις. Για σένα θα τα κάνεις αυτά, όχι για την ίδια.
__________________
6.
Συγχαρητήρια για το μωράκι σου. Σε διαβάζω καιρό και συμφωνώ πολλές φορές με αυτά που γράφεις. Ένα θέμα που διαφωνώ είναι που εχεις πει περίπου ότι δεν έχει σημασία να πει μια γυναίκα τι άρωμα φοράει. Νομίζω ότι το τι άρωμα φοράμε είναι ένα στοιχείο της προσωπικοτητας καθώς και της σεξουαλικοτητας μας και ένας άνθρωπος υποσυνείδητα μπορεί να το συνδέσει με το ατομο μας αφού σε ο, τι ζούμε χρησιμοποιούμε τις αισθήσεις μας. Συνδέουμε ανθρώπους με γεύσεις, με μυρωδιές, με εικόνες. Στα μυθιστορηματα διαβάζουμε πχ η τάδε δεσποινιδα μύριζε γιασεμί, θυμόταν την απαλή της επιδερμίδα μπλα μπλα μπλα κλπ. Στη δε σεξουαλικη έλξη παίζει τεράστιο ρόλο η όσφρηση και αυτός είναι ένας λόγος να θες να "ξεχωρίζεις". Να θες να μην έχεις την ίδια μυρωδιά με άλλες δέκα. Δε λέω, πολλές φορές είναι ανέφικτο να το κρύψεις καθώς κάποια αρώματα γίνονται διάσημα και τελικά καταλήγει να τα φοράει η μισή Ελλάδα αλλά σε περίπτωση που μπορεί να έχεις βρει κατι ιδιαίτερο, το οποίο θα "προσκαλεί" ίσως και το σύντροφό σου, γιατί να το μοιραστείς με άλλες και μετά ο σύντροφός σου πχ να συναντάει τη μάνα του και να μυριζετε το ίδιο? Γνώμη μου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ευχαριστώ. Δεν αντιλέγω για την σημασία της όσφρησης, αντιθέτως μου αρέσουν πολύ τα αρώματα. Αν είσαι από αυτούς που έχουν τόσα ώστε να αγοράζουν αρώματα των διακοσίων και τετρακοσίων και οχτακοσίων ευρώ, τότε κράτα το μυστικό, αξίζει τον κόπο. Αλλά αν το αγόρασες από τα duty free του αεροδρομίου ή από πολυκατάστημα, το έχουν εκατομμύρια γυναίκες. Η απόπειρα αποκλειστικότητας σου έχει τόσο νόημα όσο να μη λες ότι το παντελόνι σου είναι τζην. Άντε και βρήκες ένα «ιδιαίτερο» που θα «προσκαλεί» τον σύντροφο. Αν ο σύντροφος συγκλονιστεί τόσο που το πάρει στη μαμά του, τότε πρέπει να αλλάξεις σύντροφο, όχι άρωμα.
_________________
7.
Αγαπητή Α,μπα,
Πρόσφατα οι γονείς μου μου έκαναν δωρεά ένα διαμέρισμα. Το διαμέρισμα το πούλησα και έτσι τώρα έχω πολλά λεφτά (είμαι 29 και πρόκειται για 150.000 ευρώ, και αυτό το ποσό προσωπικά για μένα είναι ΠΟΛΛΑ λεφτά). Οι γονείς μου είναι οικονομικά καλά, λόγω κυρίως του πατέρα μου, που δούλεψε πολύ και επένδυσε καλά και από το τίποτα σχεδόν έκανε μια καλή περιουσία. Και τώρα μου έδωσε ένα μέρος της. Κατά τα άλλα μένω στην Αγγλία και εδώ κάνω δυο δουλειές (έρευνα και κλινική πράξη). Γενικά δουλεύω από τα 16 μου σχεδόν συνεχόμενα. Σπίτι όσο μέγάλωνα ήταν χάλια. Πήρε πολλά χρόνια ψυχοθεραπείας για να συνέλθω κάπως. Η αδερφή μου ακόμα τρέχει από ψυχίατρο σε ψυχίατρο. Πλέον εγώ είμαι καλά με τους γονείς μου και το παρελθόν. Δέχτηκα τα χρήματα μετά από πολλή σκέψη, και κυρίως γιατί σκέφτηκα ότι η ζωή μου θα γίνει πολύ πιο ήρεμη άμα έχω μια τέτοια καβάτζα στην άκρη. Με την έννοια ότι δε θα χρειάζομαι να αγχώνομαι τι θα γίνει άμα χάσω τη δουλειά μου και αν θα έχω να πληρώσω το νοίκι. Μέχρι να βρω μια άλλη δε θα μείνω στο δρόμο. Και πιστεύω ότι μου αξίζει αυτή η ηρεμία. Επίσης, θα ήθελα να ασχοληθώ πιο πολύ με την έρευνα και ξέρω πως πληρώνει χάλια, οπότε τώρα θα έχω την ευκαιρία να το κάνω πιο άνετα. Αυτό λοιπόν είναι το μπακγκράνουντ μου.
Το θέμα για το οποίο σου γράφω ξεκινάει ως εξής. Είμαι με το φίλο μου εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου. Αυτός από οικογένεια που τα βγάζει μεν πέρα, αλλά δεν τους περισσεύει και τίποτα. Δουλεύει, αλλά ούτε και αυτού του μένουν λεφτά στην άκρη. Όταν πλησιάζει το τέλος του μήνα τα μετράει. Είμαστε δηλαδή, σε πολύ διαφορετική οικονομική κατάσταση. Και πριν σκάσουν τα λεφτά των γονιών μου ήμασταν. Εγώ έβγαζα πιο πολλά από αυτόν και ήδη είχα βάλει στην άκρη αρκετά. Τώρα αυτός θα βγάζει λίγο παραπάνω από μένα, γιατί πήρε προαγωγή.
Τον τελευταίο καιρό είμαστε απόμακροι και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Έχουμε κάνει διάφορες συζητήσεις για διάφορα θέματα, αλλά δεν επανερχόμαστε στο πόσο αγαπημένοι ήμασταν μέχρι πριν κάποιους μήνες. Νιώθω πως ίσως και να υπάρχει κάποιο θέμα με τα χρήματα. Ο φίλος μου πχ ποτέ δε με ρωτάει τι θέλω να τα κάνω. Άμα ξεκινήσω συζήτηση πάνω σε θέματα πχ επενδύσεων που σκέφτομαι να κάνω γίνεται λιγομίλητος. Όταν πήρα το διαμέρισμα, και μετά τα λεφτά, είχα κατααγχωθεί, γιατί δεν ήξερα πως να διαχειριστώ ένα τέτοιο ποσό, τα φορολογικά, λογιστικά, συμβολαιογράφους κλπ. Ο φίλος μου έχει σπουδάσει οικονομικά, οπότε είχα την ελπίδα να με βοηθήσει κάπως. Όμως πάντα αποφεύγει το θέμα και τελικά διαχειρίζομαι τα πάντα μόνη μου. Έχω την αίσθηση ότι αισθάνεται λίγος μπροστά μου. Ότι πλέον με βλέπει σαν άλλη κατηγορία ανθρώπου, αυτού που έχει λύσει ένα βασικό πρόβλημα επιβίωσης. Ότι επειδή φαινομενικά δεν μοιραζόμαστε πλέον αυτό το άγχος είμαστε από άλλους, ασύμβατους κόσμους. Νιώθω μόνη μου, γιατί μου συνέβη κάτι καλό, αλλά ο άνθρωπός μου απομακρύνθηκε. Επίσης, εκεί που τον χρειάστηκα δεν μου στάθηκε, και αυτό με προβληματίζει. Βασικά πλέον ντρέπομαι να αναφέρω οτιδήποτε έχει να κάνει με τα χρήματα, αν και αυτά συνεχίζουν να είναι εκεί, στο λογαριασμό μου, και όλο αυτό μου φαίνεται πολύ πολύ περιέργο. Δεν έχω συζητήσει αυτά που σου γράφω στην τελευταία παράγραφο μαζί του, γιατί δεν ξέρω από που να το πιάσω. Επίσης, μόνο δυο κοντινές μου φίλες ξέρουν για τα λεφτά, αλλά γενικά ούτε με αυτές το συζητάω, γιατί φοβάμαι ότι μπορεί να φαίνεται σαν να δείχνομαι και ότι το πρόβλημά μου είναι μιας κακομαθημένης πλούσιας (ούτε αυτές έχουν λεφτά γενικά). Δεν ξέρω ρε συ Α,μπα, βγάζουν νόημα αυτά που λέω; Και τι να κάνω, να του μιλήσω; Και τι να του πω δηλαδή, πως να το φέρω για να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση; Θυμάμαι την ιστορία με το Σοφάκι και βλέπω ότι ο φίλος μου είναι πολύ μακρυά από μια τέτοια αντιμετώπιση και ανησυχώ πολύ για το αν θα την έχει ποτέ. Ή μήπως δεν έπρεπε να δεχτώ τα λεφτά;
- που να με λέγαν και Αθηνά
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εγώ πιστεύω ότι κακώς το πούλησες κι έτσι μάλλον έχασες ένα σωρό λεφτά που θα συνεχίζεις να χάνεις, αλλά αλλάζουμε θέμα έτσι. Μπορεί να έχεις δίκιο, αλλά έχω την αίσθηση ότι εσύ είσαι αυτή που νιώθει τρομερά άβολα με αυτά τα λεφτά, που πιστεύει ότι ανέβηκε κοινωνική τάξη, που νομίζει ότι αυτό το ποσό μπορεί να θαμπώσει και να απομονώσει, και το έχει κάνει τεράστιο θέμα. Φυσικά είναι πολλά, και είναι θαυμάσιο που έχεις την άνεση να μπορείς να παραιτηθείς ή να αρρωστήσεις, χτύπα ξύλο, χωρίς να σε πιάνει σύγκρυο. Αλλά δεν έγινες και από άλλο πλανήτη. Είναι πολλά, αλλά όχι τόσα ώστε να είσαι εξασφαλισμένη, και μου φαίνεται ότι η στάση σου δείχνει στον σύντροφο σου ότι είναι τα λεφτά ΣΟΥ και σε καμία περίπτωση ΣΑΣ. Δεν έχετε μεγάλο παρελθόν αλλά το πώς φέρεσαι τώρα του δείχνει πόσο συντροφικά το βλέπεις, και τώρα δεν φέρεσαι ιδιαίτερα συντροφικά. Δεν εννοώ ότι του ανήκουν τα μισά. Εννοώ ότι δείχνεις ότι είναι αποκλειστικά δικό σου προνόμιο. Έτσι το αισθάνεσαι; Τότε του δείχνεις τι πιστεύεις για τη σχέση σας.
Μήπως να ξοδέψεις μερικά για να πάτε να φάτε σε ένα ωραίο εστιατόριο; Πάρε ένα καλό μπουκάλι κρασί για να χαλαρώσετε. Είναι ώρα να μιλήσεις για αυτό το θέμα. Μην περιμένεις να το ξεκινήσει αυτός.
σχόλια