ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

στεκομαι διπλα στην θαλασσα και φοβαμαι μηπως ζωντανεψουν οι ηρωες του χιτσκοκ τελευταια, ο θεος που κρυβεταν μεαα μου με ειχε εγκαταλειψει καιρο πριν.τον θυμαμαι να αδημονει να βγει στην επιφανεια, και ενιωσα πως δεν ηταν ηθικη φυση...αισθανομαι μια ενοχη......μια βαθια προτογονη ενοχη.εφυγες μαζι με τα κομματια μου..και φροντισα να σε θυμαμαι σαν οπτασια, μια μορφη που αναβοσβηνε μπροστα μου την ωρα που απομακρυνοσουν....οταν ερχοσουν κοντα μου και εβλεπα το γυμνο σου μπουστο στην παραλια,φοβομουν να κλεισω τα ματια μου γιατι νομιζα πως θα χαθεις....ενα δευτερολεπτο τα εκλεινα και ειχες φυγει μακρυα, δεν ειχα το κουραγιο να ερθω πισω σου, ενιωθα πως το συμπαν συνομοτουσε εισ βαρος μου....ηθελα να ζησεις ελευθερη......δεν ηθελα να σ αποχωρηστω....μονο να μεινεις μαζι μου...