17.7.2012 | 17:40
πριν απο περιπου 2 χρονια..
μου εφεραν στο σπιτι ενα μικρο ζουζουνικο πλασματακι...ηταν ξανθια, ηταν τοσο μικροσκοπικη και την εφεραν σε ενα κουτι... το ανοιξα και ειδα ενα απο τα ομορφοτερα πλασματακια που εχω δει ποτε μου..ειναι η θεα σκυλιτσα μου..ειναι 2 χρονων..παραμενει καταξανθη και εχει ενα βλεμμα που οταν με κοιταζει νομιζω πως διαβαζει τις σκεψεις μου..ειναι το παιδι μου..ετσι την λεω..ειναι η παρεα μου στα δυσκολα, αυτη που με ακουει οταν δεν ειμαι καλα, αυτη που χαιρεται μαζι μου κι κουναει την ουρα της σαν τρελη οταν χαιρομαι κι εγω, ειναι αυτη που οταν ειναι η ωρα για υπνο ερχεται μαζι μου στο κρεβατι και δεν κοιμαται αν δεν με ακουμπαει..δεν με αφηνει μονη..αλλα δεν την αφηνω ουτε εγω.. μαζι στις διακοπες μαζι στα ταξιδια μαζι παντου..αν μπορουσα θα την ειχα μαζι και στη δουλεια..ειναι αυτη για την οποια μπορω να μιλαω ωρες.. για τις κινησεις της, την τσαχπινια της, τα κατωρθωματα της λες και ειμαι μανα και μιλαω για το παιδι μου..( κατι τετοιο ειμαι δηλαδη..)οσοι εχετε ενα τετοιο πλασμα στο σπιτι θα με καταλαβετε.. οι υπολοιποι σας ευχομαι να το νιωσετε κι εσεις.. την αγαπω πολυ!