ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μέρα που περνάει τον ερωτεύομαι και χειροτερα.. Με πολλή ειλικρίνεια, ακόμα περισσότερη γλύκα και ζεστασία και ό,τι μπορεί να φανταστεί ένας άνθρωπος που το έχει ζήσει ως συναίσθημα. Να βλέπεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που δεν τα περίμενες, να σε εκπλήσσεις, να δημιουργείς μαγεία από το πουθενά, να φέρεσαι σαν πιτσιρίκι και να μην έχει καμία μα καμία σημασία εκείνη την ώρα γιατί το ζεις. Αλλά λογικά δεν τραβάει το πράγμα. Είναι σε μεταβατική φάση και το έχει δηλώσει καθαρά, έχει πράγματα να ξεκαθαρίσει στη ζωή του που θα του πάρουν καιρό και αν.. Δεν έχω δει πολλά χολιγουντιανά για να ζω το έργο μου, να παρασύρομαι, να ονειρεύομαι και να ελπίζω, τα πράγματα είναι σαφή και δεδομένα. Να πάρω απόσταση; Δεν είναι διακόπτης να τον κλείσω ρε παιδιά, δεν βαστάει η καρδιά μου.. Ότι θα πρέπει να το κάνω το ξέρω αλλά κάθε φορά λέω μια μέρα ακόμη, μια μέρα ακόμη. Σαν να μου έχουν κλεισει το αυτοκίνητο νιώθω, να προσπαθώ να το ξεπαρκάρω μάταια και να καταλήγω να χτυπάω μπρος πίσω, μπρος πίσω. Και στο τέλος να πατάω τα κλάμματα πάνω στο τιμόνι.Ποιός θα πληγωθεί περισσότερο..; Δεν σου απάντησα με σαφήνεια αλλά πάντα πληγώνεται αυτός που νιώθει πιο πολλά, το 2 στο 2 προς 1. Και αυτή δυστυχώς εν προκειμένω είμαι εγώ.