ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι ομως χωρεσαν...Στριμωχτηκαν παλιες αναμνησεις σε κουτια, καινουργιες σε ραφια...Αλλα τελικαν χωρεσαν.Δεν ηθελα τα πραματα ετσι.Θα αναγκαζομουν να αλλαξω σπιτι σε 6 μηνες ουτος η αλλος,αλλα τα χα στο μυαλο διαφορετικα...Να εκανες την ΑΝΑΤΡΟΠΗ και να ειμασταν μαζι.Και συ δε βοηθησες πουθενα.Ουτε στην κατασταση ουτε και στην μετακομιση.Στην κατασταση επρεπε, αν ηθελες να τη σωσεις...υπαρχει κ ενα παιδι ρε αδερφε...Καλα στη μετακομιση εδωσες και ρεστα στο μπλα μπλα.Να ρθεις να παρεις τα ρουχα σου...Το μπαλκονι ειναι μικροτερο κ θα σκονιστουν...Μεσα πια δεν ειναι αλανα...Ειναι ενα δωματιο αντι για δυο...και αυτο με πειραζει περισσοτερο απο ολα.Οτι δεν εχει πια η μικρη το δικο της.Θα μου πεις αλλα παιδια ζουν στο δρομο.Ναι, οκ συμφωνω αλλα αυτο ειναι προσωπικο παραπονοκαι μπορω σα μανα να θελω το καλυτερο για το παιδι μου.Δε το γουσταρω το καινουργιο σπιτι.Μπορει να ειναι στην ιδια πολυκατοικια αλλα δε το γουσταρω.Με πνιγει, με καταπιεζει, ειναι σα να με οριζει εκεινο αντι εγω αυτο.Και καπως ετσι χωρανε 92 τμ σε 62...Με περικοπες....συναισθηματων...επιπλων...και τετραγωνικων...