14.8.2012 | 15:12
-
Αγαπαω εναν αρρωστο ανθρωπο. Βαρια αρρωστο ψυχολογικα και σεξουαλικα. Ηξερα παντα οτι κατι δεν παει. Και ανακαλυψα το ΣΚΟΤΕΙΝΟ κομματι της αρρωστιας βιαια και ξαφνικα. Νομιζω πως πεθαινω απο την απογοητευση και τη θλιψη. Νομιζω πως δεν θα εμπιστευτω κανεναν ξανα. Δεν ζω εδω και πολυ καιρο. Και γινομαι θυμα και θυτης ταυτοχρονα. Δεν ξερω ποσο θα αντεξω να τυρρανιεμαι και να τον νιωθω να τυρρανιεται. Εφυγα μακρυα και θελω παλι να ειμαι κοντα. Δεν ξερω πια τι εχει σημασια.