Όπως οι περισσότεροι κάτοικοι της Καμπούλ, έτσι και ο 28χρονος Mujeebullah Dastyar νιώθει πλέον εντελώς αβοήθητος.
Διπλωμένο μέσα στο πορτοφόλι του βρίσκεται ένα μικρό κομμάτι χαρτί με σκόρπιες λέξεις: μερικά τηλέφωνα πρώτης ανάγκης, η ομάδα αίματος και η διεύθυνση της δουλειάς του. «Σε περίπτωση που τραυματιστώ ή πεθάνω σε μια επίθεση, τουλάχιστον οι γιατροί θα έχουν όσες πληροφορίες χρειάζονται για μένα», λέει.
Η κατάσταση με τις βομβιστικές επιθέσεις στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν είναι απελπιστική, ειδικά μετά την τελευταία που έλαβε χώρα το μες στο Σαββατοκύριακο και είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν πάνω από 100 άνθρωποι και να τραυματιστούν περισσότεροι από 235.
«Πολλοί ήταν αγνοούμενοι μετά την επίθεση του Σαββάτου και τους έψαχναν οι συγγενείς τους. Αγνοείτο και ένας φίλος μου και χρειάστηκε να γράψουμε για εκείνον στα social media ώστε να δούμε σε ποιο νοσοκομείο βρίσκεται και βασικά αν είναι ζωντανός ή πέθανε», προσθέτει ο Mujeebullah Dastyar.
Με μια έντονη αίσθηση ανασφάλειας να έχει σκεπάσει όλη την πόλη, ο 28χρονος δημόσιος υπάλληλος λέει πως καλεί πολύ συχνά τους γονείς του -που ζουν εκτός χώρας- για να τους κρατά ενήμερους για τον πού βρίσκεται ανά πάσα στιγμή και αν είναι καλά. «Ζω τον πόλεμο από τότε που γεννήθηκα οπότε πλέον νιώθω πως είμαι προετοιμασμένος για τα πάντα», σημειώνει.
Από την στιγμή της επίθεσης και έπειτα, οι σειρήνες της Καμπούλ δεν έχουν σταματήσει. Η Fazila Shahedi, μια 20χρονη φοιτήτρια πολιτικών επιστημών που σπουδάζει στο πανεπιστήμιο εκεί, λέει πως κάθε φορά που ακούει σειρήνα ασθενοφόρου, η αγωνίας κορυφώνεται όπως και ο φόβος. Στη τσέπη της κρατά κι αυτή πάντα ένα χαρτί με μερικές βασικές πληροφορίες για εκείνη.
«Έχω ένα στο πορτοφόλι μου και ένα άλλο στην τσέπη του μπουφάν μου», λέει η 20χρονη φοιτήτρια, εξηγώντας πως αν το ένα χαρτί καταστραφεί σε μια επίθεση, να είναι τουλάχιστον ευανάγνωστο το δεύτερο.
«Όταν φεύγω από το σπίτι αναρωτιέμαι, άραγε θα επιστρέψω ή όχι; Είμαι πολύ νέα, δεν θέλω να πεθάνω. Κανείς δεν θα το μάθει αν αύριο σκοτωθώ σε μια επίθεση αυτοκτονίας, τουλάχιστον το σημείωμα ίσως βοηθήσει να ειδοποιηθούν οι φίλοι και οι συγγενείς μου», συμπληρώνει η Fazila Shahedi.
Ένας άλλος 25χρονος φοιτητής, που επίσης κουβαλά μαζί του ένα σχετικό σημείωμα με προσωπικά στοιχεία, λέει πως έχει συζητήσει με τους γονείς του το ενδεχόμενο να σκοτωθεί ξαφνικά και πως του ζήτησε να δωρίσουν το σώμα του. «Είπα στους γονείς μου να δωρίσουν το σώμα μου στο Kabul Medical University για να το χρησιμοποιούσουν εκεί για την πρακτική τους», λέει ο ίδιος.
Με πληροφορίες από Al Jazeera
σχόλια