ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... στην καμπούρα μου κ ακόμα ψάχνω την αληθινή αγάπη... έναν άνθρωπο μη τέλειο με τον οποίο θα μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, να είναι ο σύντροφός σου, ο κολλητός σου, να ανέχεσαι και να ανέχεται τις παραξενιές του/σου... χωρίς προσχήματα, προσχέδια, επιτηδευμένη συμπεριφορά, ψέμματα και εγωισμούς...αντ' αυτού εφήμερες σχέσεις των 2-6 μηνών, όσο να καταλάβεις ότι ο άλλος ΔΕΝ, όσο να προλάβεις να αφεθείς ξεπερνώντας τις αρχικές επιφυλάξεις σου, να πεις "καλά είμαι εδώ", να αρχίσεις να δένεσαι κ μετά από δω παν κ οι άλλοι... τι σκατά κάνω λάθος κ δε στεριώνω πουθενά? πόσο πολύ ζηλεύω (καλοπροαίρετα) τους ανθρώπους που είναι "κάπου", τις σχέσεις χρόνων που είναι ουσιαστικές, με έχει κουράσει αυτό το ξόδεμα εδώ κ εκεί, η διάψευση των ελπίδων, οι τόνοι απογοήτευσης και μοναξιάς που πληρώνω κάθε φορά ως "αντίτιμο" για τις λίγες στιγμές ευτυχίας που εχω μοιραστεί με κάποιον...Προφανώς και οι διάφορες εμπειρίες ενισχύουν το βαθμό αυτοσυνειδησίας μας, αλλά πονάνε τόσο, μα τόσο πολύ, ρε γαμώτο... Δε θέλω άλλες "εμπειρίες". Θέλω τον "άνθρωπό μου"...Σύμπαν, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, ε?Σύμπαν, μη μου ξανακάνεις πλάκα...