ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.8.2012 | 21:48

Κυπρος η Ελλαδα

Ειμαι 23 χρονων και θελω να ζησω οπως γουσταρω..Τελειωσα τις σπουδες μου στο θεατρο στην Αθηνα,αλλα ξερω οπως σε ολα τα επαγγελματα ποσο δυσκολο ειναι να βρεις μια αξιοπρεπη δουλεια..Φυσικα το θεατρο ειναι τεχνη,ειναι ενας αλλος κοσμος που η οικονομικη ευχερεια ειναι το τελευταιο που πρεπει να απασχολει εναν καλιτεχνη...Αλλα οπως και να χει πρεπει να επιβιωσεις κιολας,γιατι δε μπορεις να τρεφεσαι με τεχνη ...Νομιζω πως κατι εχω απο μενα να προσφερω και γω στους γυρω μου....Μου αρεσει να κανω τους αλλους να γελανε(μεσα απο ρολους)καταθετοντας τη ψυχη μου και το σωμα μου και ισως γι αυτο βρισκω το επαγγελμα του ηθοποιου ισως το πιο δυσκολο..Αλλα αυτο το επαγγελμα θελω να κανω πραγματικα,και δε μπορω να με φανταστω να κανω οτιδηποτε αλλο..Η καταγωγη μου ειναι απο τη Κυπρο και εδω ειναι το δυσκολο θεμα που αντιμετωπιζω..Εγω θελω να επιστρεψω παλι στην Αθηνα,γιατι οι ευκαιριες εκει ειναι περισσοτερες,αλλα τα λεφτα μηδαμινα πλεον..Ειμαι διαθετημενος να το πολεμησω οσο μπορω και να βρω μια οποιαδηποτε δουλεια για να επιβιωσω αλλα οι δικοι μου ειναι αντιθετοι σε ολο αυτο...Εγω δε θα τους επιβαρυνω αλλο οικονομικα,εφοσον βρω μια δουλεια,αλλα μονο και μονο η ψυχολογικη πιεση,για να μη παω,που μου ασκουν μου κοβει τα φτερα...Δε θελω να καταληξω να δουλευω σε ενα γραφειο στη Κυπρο μια ζωη ολοκληρη,ακομα κι αν ειμαι οικονομικα πολυ ανεξαρτητος με μια τετοια δουλεια...Στη Κυπρο οι γονεις και ο περιγυρος γενικα ειναι πολυ πιο πιεστικος απ οσο στην Ελλαδα...Επισης δε μπορω να πω στο πατερα μου,που δεν εχει βγαλει ουτε το δημοτικο,πως αμα θελεις κατι το συμπαν συνομωτει να το αποκτησεις!!!Οι δικοι μου μεγαλωσαν δυσκολα και τους καταλαβαινω πως θελουν το καλυτερο για το παιδι τους αλλα θελω και γω να ζησω μονος μου ανεξαρτητος..Μπορει να πληγωθω,να κλαψω,να πεσω,να ξανασηκωθω να χαμογελασω και μετα ξανα το ιδιο..ολο αυτο ομως ειναι ΖΩΗ..Καμια φορα ομως το πεισμα και η θεληση μου με εγκαταλειπουν!!!Και τελευταιως αυτο γινεται ολο και πιο συχνα και δε ξερω πως να το αντιμετωπισω.Ειναι κι αυτη τη γαμημενη κριση ,και κακα τα ψεματα αυτη ειναι η χειροτερη περιοδος για ενα νεο να ξεκινα την επαγγελματικη ζωη του....Φοβαμαι να επιλεξω το οτιδηποτε,μηπως μετανιωσω!!Y.Σ:Επισης στην Αθηνα οπως και στη Κυπρο εχω ανθρωπους που με αγαπουν,αν και πιστευω πως η οικογενεια ειναι οτι πιο πολυτιμο εχω...
 
 
 
 
Scroll to top icon