22.8.2012 | 13:51
Όταν η ζωή ξεπερνά τη φαντασία (ή μήπως όχι;).
Διαβάζω τις εξομολογήσεις όταν είμαι στο γραφείο, σε ολιγόλεπτα διαλείμματα ή τρώγοντας κάτι. Προσωπικά, θεωρώ τα περισσότερα γραφόμενα όχι ως γεγονότα που έχουν λάβει χώρα αλλά ως φαντασιώσεις. Γενικά "δεν ταυτίζομαι" με τις φαντασιώσεις των εξομολογούμενων. Όχι τόσο επειδή ίδια η δυνατότητα να "ταυτίζομαι" με ξένες φαντασιώσεις ίσως είναι και αυτή φαντασίωση, όσο επειδή οι περισσότερες είναι βαρετές και σχετίζονται μόνο με αισθηματικά προβλήματα. Εξομολογούμαι λοιπόν ότι ακόμα και η εργασία μου κάποιες φορές είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από τις φαντασιώσεις/ αισθηματικά προβλήματα κάποιων εξομολογούμενων. Είναι εκείνες οι φορές που νιώθεις ότι η ζωή ξεπερνά τη φαντασία; Όχι. Είναι εκείνες οι φορές που νιώθεις ότι κάποιοι άνθρωποι, δυστυχώς, απλά δεν έχουν αρκετή φαντασία.
