ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...εγω 19 και εκεινος 47 για την ακριβεια.Καθως διαβαζα διαφορες εξομολογησεις ειπα να γραψω και τη δικη μου.Οχι για να πω ποσο τελεια ειναι η ζωη τωρα που βρηκα τον καταλληλο ανθρωπο και το πως θα ζησουμε μαζι σε ενα σπιτι στο βουνο...το γιατι θα το βρειτε λιγακι παρακατω.Εγω ρομαντικος,ενθουσιασμενος(η μαλλον ευτυχισμενος εδω και αρκετο καιρο)...εκεινος καλοκαρδος(με χαρακτηρα μικρου παιδιου) και κυκλοθυμικος στο επακρον...Ποτε δεν φανταστηκα απο τον τροπο με τον οποιο γνωριστηκαμε(μεσω ενος απο τα πιο γνωστα γκει σαιτ γνωριμιων),απο τη διαφορα ηλικιας,αλλα κυριως λογω του οτι δεν εχουμε απολυτως κανενα κοινο(απο τη πολιτικη μεχρι το τι ειδος μουσικης μας αρεσει),οτι θα φταναμε στους 6 μηνες μαζι...και συνεχιζουμε.Για εκεινον ειναι η πρωτη του σχεση...και για μενα καπως ετσι μοιαζει καθως ποτε ξανα δεν ειχα κατι τοσο ολοκληρωμενο(απο ολες τις αποψεις).Εκεινο ομως που μου εκανε τρομερη εντυπωση η μαλλον εκανε το μυαλο μου να ειναι πανω απο το κεφαλι μου,περα απο τις ομορφες στιγμες,ηταν ο τροπος που με εβλεπε στην αρχη και ο τροπος που με βλεπει τωρα...Το οτι τον αγαπω το ξερει....και εγω ακομη περισσοτερο.Μερικους μηνες πριν για εκεινον η λεξη ερωτας.σχεση και αγαπη ηταν κατι το λαθος...κατι το ανεγγιχτο.Οταν ανεφερα τη λεξη σχεση η απαντηση που επαιρνα ηταν το "αυτο που εχουμε ειναι μια >" ...οταν τον φωναζα "αγαπη μου" μου ελεγε να μην λεω πραγματα που δεν πιστευω...και οταν του ελεγα οτι ειμαι ερωτευμενος μαζι του εκεινος ισχυριζοταν οτι δεν νιωθει κατι τετοιο...απλα του αρεσω...Στη διαρκεια των διακοπων μας τον Αυγουστο ειπα,για να τον τσιγκλισω λιγακι,οτι απλα περναμε καλα...και με ενα ελαφρυ χαστουκι ελαβα την εξης απαντηση : "Εισαι ο δεσμος μου... και σ'αγαπω και να σκασεις" .Και εδω σιγα-σιγα φθανουμε στον λογο για τον οποιο γραφω αυτη την εξομολογηση...στο λιγακι παρακατω πιο εγραψα πιο πανω...και με την ελπιδα οτι δεν εχετε κολλησει απο τα μελια.Ειμαι 19 χρονων και βλεπω τη ζωη με ρεαλισμο...28 χρονια διαφορα δεν ειναι λιγα. Ναι μεν υπαρχει η "κουλ" αντιμετωπιση "αγαπη να υπαρχει" αλλα ειναι αρκετες οι δυσκολιες.Δεν σκοπευω να καταδικασω κατι πριν το ζησω...ειδα προσφατα μια φραση που ελεγε "Δεν θα παψω ποτε να αγαπαω τις μερες που σ'αγαπουσα" ... Το γεγονος οτι καποιος ανθρωπος με θεωρει κομματι του εαυτου του και καταφερα να με αγαπησει για αυτο που ειμαι ειναι κατι το πρωτογνωρο για μενα...το "για παντα" ,οπως λεει και μια φιλη μου,ειναι αρκετος καιρος...βλεπω ομως αυτες τις στιγμες σαν φωτογραφιες στο πιο ομορφο αλμπουμ...και καθε φορα που τις φερνω στο μυαλο μου προκαλουν ενα χαζο γελιο και τη σκεψη "Θα το παλεψω!" ...ισως τελικα υπαρχει το για παντα στη ζωη...και ευχομαι ο καθενας απο εμας να το συναντησει.Παω να κοιμηθω γιατι σε λιγο θα ακουσω μια φωνη απο μεσα να μου λεει: "Να δω αυριο πως θα ξυπνησεις για να παμε θαλασσα...θα μεινεις σπιτι μονος να βραζεις" .......αλλα δεν ειμαι μονος,θα παμε μαζι...το ξερω ;)