27.8.2012 | 13:56
....
Υπάρχουν πολλές φορές που το τι είναι σωστό και τι λάθος δύσκολα το ξεχωρίζεις... Αυτές τις στιγμές το μυαλό φωνάζει λάθος και η καρδιά ουρλιάζει σωστό.. Αλλά όταν η ίδια σου η καρδιά δεν σου ανήκει και είναι δοσμένη κάπου αλλού, όταν το μυαλό σου χάνεται σε άγνωστα μονοπάτια τότε πώς μπορείς να ξέρεις τι είναι σωστό και τι λάθος..? Τότε κάνεις σπασμωδικές κινήσεις για να πιαστείς από κάπου.. από που να πιαστείς όμως όταν τα πάντα καταρρέουν μπροστά στα μάτια σου..? Στέκεσαι και βλέπεις τα πάντα να γκρεμίζονται και δεν ξέρεις το γιατί.. χάνεις το μυαλό σου..η καρδιά σου πονάει..το σώμα σου σαν πάγος περιμένει να σπάσει κ αυτό.. Τότε παίρνεις την απόφαση να βάλεις το είναι σου ασπίδα για να σώσεις ότι καταρρέει ακόμα κι αν αυτό σημαίνει το να χαθείς εσύ.. βάζεις τα χέρια σου πάνω σε ότι έχει απομείνει.. και το κρατάς για να μην σου πέσει και σπάσει κ αυτό.. όμως τα πάντα γυρνάνε γύρω σου δεν μπορείς να ξέρεις αν αυτό που νομίζεις για πάνω είναι κάτω.. δεν ξέρεις που βρίσκεσαι.. για άλλη μια φορά χάνεσαι.. ο χρόνος δείχνει να σταματάει αλλά τα πάντα γύρω σου τρέχουν.. προσπαθείς να τρέξεις κι εσύ αλλά δεν μπορείς.. το σώμα σου ακόμα πάγος.. η καρδιά σου φωτιά..