ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά, θα ήθελα να μάθω τη γνώμη σας για κάτι.. Εχω σχέση εδώ και 2,5 χρόνια. Το αγόρι μου είναι 9 χρόνια μεγαλύτερος, δηλαδή 34. Απ'την πρώτη στιγμή που ήμασταν μαζί προσπάθησα να το δώσω να καταλάβει πως οι πιθανότητες να παντρευτούμε ή να μείνουμε για πάντα μαζί είναι ελάχιστες. Δεν του το ξέκοψα, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, αλλά ούσα ρεαλίστρια προσπάθησα να του περάσω τις ανησυχίες μου επί του θέματος. Παρόλα όσα λέει πως δεν τον νοιάζει και πως είμαστε μαζί όσο περνάμε καλά και αν καποια στιγμή βαρεθείς μου το λες και φεύγω δεν είναι τόσο απλό. Πολλές φορές με πνίγει αυτή η σκέψη ότι σίγουρα, όσο και αν δεν το παραδέχεται, περνάει απ΄το μυαλό του ότι μπορεί να είμαστε για πάντα μαζί και όσο περνάν τα χρονια με βασανίζει η ιδέα του ότι μπορεί να καταστρέψω έναν άνθρωπο που υπό άλλες συνθήκες μπορεί τώρα να ήταν παντρεμένος ή να προετοιμαζόταν να κάνει οικογένεια.Επίσης, να αναφέρω ότι είναι κρεμασμένος πάνω μου και απ΄τον δεύτερο μήνα της σχέσης μας μένουμε μαζί.Υπάρχει κάποιος στην ηλικία του ή κάποιος/α που να έχει περάσει από παρόμοια κατάσταση να μου πει πως μπορεί να αισθάνεται για αυτό το θέμα και ας μην το λέει; Απλά νιώθω πολλές ενοχές.