ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα τα πω εδω για να φύγουν απο μέσα μου........Απο μικρή δύσκολη με τις ανθρώπινες σχέσεις και ερωτικές και φιλικές....Φιλικές νομίζω πως αν ο άλλος δεν θέλει να έχει επαφή μαζί σου τότε δεν μπορείς να κάνεις και πολλά...Για τις ερώτικες δεν ήμουν ψιλομύτα απλά δεν γινόταν το κλίκ που λέμε με τα παιδιά που με πρόσεχαν.Δεν ένιωθα αυτό το ''σε κοιτάω και δεν ξέρω που βρίσκομαι''...Και έτσι δεν έγινε κάτι όλα τα σχολικά μου χρόνια....Ακόμα και τώρα που σε 2-2,5 χρόνια θα γίνω 30,ίδια είναι η κατάσταση...Μερικοί άνδρες να έχουν έρθει στην ζωή μου αλλά όσο τους γνώριζα καλύτερα τόσο δεν ήθελα να κάνω κάτι μαζί τους..........Μόνο με ένα άτομο απο αυτά που με πλησίαζαν μόνοι τους μου κίνησε το ενδιαφέρον...Θυμαμαι πως βλεπόμασταν συχνά στον δρόμο και μια φορά μου λέει καλημέρα..Δεν έδωσα πολύ σημασία αλλά απο ευγένεια τον κοίταξα και του χαμογέλασα.Αυτό ήταν!Πήρε το πράσινο φως,και ενώ είχα απομακρυνθεί τον βλεπω να έρχετε με την μηχανή,να σταματάει μπροστά μου και να μου λεει ''συγνώμη κοπελιά,να σε ρωτήσω κάτι;;'' ''φυσικά'' του απαντάω ,και μου λέει ''θέλω να σου πω ότι έχεις υπέροχο χαμόγελο και θα ήθελα να μάθω το όνομά σου......''.Τον ευχαρίστησα για το κομπλιμέντο και του είπα το όνομά μου και αυτός το δικό του και μου έδωσε το χέρι για χειραψία..Τόσο ζεστό και απαλό χερι που κράταγε συνεχώς το δικό μου..Κάποια στιγμή μου λέει αν με καθυστερεί απο κάτι και του απαντάω πως πρέπει να προλάβω την σειρά μου......Στεναχωρέθηκε αλλά το δέχτηκε (μην αναρρωτιέστε,δεν μου ζήτησε τίποτα για να μπορέσει να με βρεί).....Φεύγοντας μου είπε ότι πιο όμορφο έχω ακούσει μέχρι τώρα: ''έχεις υπέροχο χαμόγελο και να χαμογελάς συνέχεια ώστε να μας φτιάχνεις την ημέρα....καλημέρα σου'' και έφυγε.........Βέβαια τον έχω ξανασυναντήσει αλλά μόνο χαμόγελα και τίποτα άλλο,ακόμα και να ήθελα να μιλήσω δεν τον προλάβαινα με την μηχανή.......Μας ''τελείωσε'' και αυτός........Φίλους δεν έχω(αυτόματα σημαίνει ότι δεν έχω και ''μέσο'' να γνωρίσω νέους ανθρώπους,αλλά δεν βαριέσαι..μόνη μου γνωρίζω καλύτερους απο τα προξενιά μου μου κάνουν) και έτσι αν θέλω να πάω μια βόλτα,πάω μόνη μου..Μην ρωτήσετε απο πότε έχω να πάω για καφέ ούτε για ποτό....Για ποτό βέβαια λέω οτι δεν πίνω αλκοόλ και δεν ξενυχτάω και οτι προσέχω το δέρμα μου,δλδ. παραμυθιάζω τον εαυτό μου επειδή θα ήθελα να πήγαινα για ποτό...Βέβαια,ποιος ο λόγος να είμαι 27-28,να φαίνομαι για 23-24 αλλά να ξυπνάω κάθε πρωί μόνη μου;;;Να ξέρω ότι κανένας δεν θα με πάρει τηλέφωνο να μου πει ''έλα κορίτσι μου,τι θα κάνουμε σήμερα;''Μόνοι μας ερχόμαστε στην ζωή και μόνοι μας φεύγουμε και τους ανθρώπους που γνωρίζουμε είναι απλή σύμπτωση...........Απο την μια θέλω σαν τρελή να είμαι με κάποιον άνθρωπο που θα μπορέσει να με δεχτεί και εμένα και τις ανασφάλιες μου και απο την άλλη πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον έρωτα και ότι μπορεί να είμαι και εγω ανάμεσά τους............... ΥΓ.: Έχετε διαβάσει το ''The secret'';;;Ίσως σαν φανεί κομπογιαννίτικο.Το διαβάζω συνέχεια και συνέχεια και να σας πω την αλήθεια και ας με περάσετε ονειροπόλα ''μιλάω'' στον αόρατο και μελλοντικό (αν έρθει κάποια στιγμη) δεσμό μου σαν να ήταν δίπλα μου.......