9.9.2012 | 00:54
αυτή είναι η δουλεία μου
βρίσκομουν εν'οψη πρώτων ημερών πρακτικής και περπατούσα στο κεντρικό διάδρομο προς τον θάλαμο 13! Περπατούσα αργά και βασανιστικά για κάποιο λόγο. Μπήκα στο θάλαμο και παρατήρησα μια όμορφη κοπέλα 20 χρονών... Την ώρα που άλλαζα τον ορό της μιλούσαμε για τον συννεφιασμένο ουρανό και για το αγορι της. μου έλεγε πόσο δυσκολό ήταν για εκείνη και για το αγόρι της όλο αυτό και πώς σε κάνα 2ωρο θα ερχόταν με μία έκπληξη απο ότι της είχε πεί! Βγήκα έξω απο το θάλαμο για 2 λεπτά για να ρυθμίσω τον θερμοστάτη όταν η διπλανή ασθενής της φωνάζει 'Κυρια..." και γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω την κοπέλα αναίσθητη! Πάω δίπλα της , προσφέρω πρώτες βοήθειες, μετράω σφηγμούς, προσπαθώ να καταλάβω αν ανασαίνει!Πανικοβλημένη φωνάζω τον γιατρό. Ο Γιατρός εξετάζει και μετά απο κάνα 3λεπτο γυρνάει προς το μέρος μου και μέσα απο τα δόντια του καταλαβαίνω μια λέξη που δεν ήθελα να ακούσω! Μέτα το μόνο που θυμάμαι όταν συνήλθα απο την λυποθυμία είναι τα χαστούκια μιάς φίλης νοσοκόμας που μου έλεγε " Ξύπνα μωρη μαλακισμένη!! Αυτή είναι η δουλεία σου!"
