ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

5 χρονια μαζι... η 4? η 3? η κανενα? ποτε ημασταν πραγματικα μαζι? κοιτωντας πισω θυμαμαι εμενα να τρεχει πισω απο εσενα.. καποια στιγμη μαλλον με αγαπησες κι εσυ κι ετσι σταματησες να τρεχεις.. κ αυτο ηταν ευτυχια..καποτε ομως ξεκινησες να τρεχεις ξανα γιατι ετσι ησουν,γιατι δε μπορουσες να δεχτεις οτι υπαρχει καποιος ανθρωπος που σε αγαπαει επειδη σου αξιζει, γιατι ειχες ανασφαλειες, γιατι ετσι σου εμαθαν.. κ εγω εχασα τον εαυτο μου για να σε ξανακερδισω.. αλλα μεγαλωσα κ αποφασισα πως πρεπει να αγαπησω κ τον εαυτο μου.. μεγαλωσες κ εσυ κ αποφασισες να με σεβαστεις.. κ ετσι χωρισαν οι δρομοι μας.. κ ενιωσα μικρο κοριτσακι χαμενο στο δασος, οι φιλοι να με αντιμετωπιζουν σαν αρρωστη και εγω να προσπαθω να τους πεισω οτι ειμαι καλα,ετσι θυμαμαι ολο το 2012, μια μεγαλη θλιψη κ εσυ να εισαι απων.. κ ηρθες.. ξανα.. τι χαζη ημουν.. νομιζα οτι θα σταματησεις να τρεχεις ξανα..οπως και τοτε, αλλα εσυ εκανες απλως μια μικρη σταση για να γεμισεις το αδειο εγω σου.. κ εμεινα παλι πισω να κοιταω να φευγεις.. κ ξαναρθες.. ακομη πιο χαζη.. με παραμυθιασες αλλα αυτη τη φορα με ολο το πακετο των υποσχεσεων.. αλλα σε καταλαβα..κ ετσι εβαλα το τελος.αυτο σου αξιζε απο την αρχη..δεν εισαι κακος, εισαι ανικανος να δεχτεις την αγαπη γι'αυτο κ καποιες στιγμες σε λυπαμαι.. παντα ομως θα σε ευχαριστω γιατι μου εμαθες να αγαπω και να δινω χωρις να υπολογιζω οτι τα δικα μου χερια ειναι αδεια.. θελω να εισαι καλα, να χαμογελας κ να μην ξαναρθεις ποτε πισω.. αυτος ειναι ο μεγαλυτερος φοβος μου καθε μερα εδω κ 5 μηνες..να μην γυρισεις, δεν εχω αλλη δυναμη για να τρεξω απο πισω σου.. την ξοδεψα ολη για να μπορεσω να σταθω μονη μου στα ποδια μου.. κ ειναι ωραια να μην μαλωνεις,ειναι ωραια να μην περιμενεις το τηλ να χτυπησει, ειναι ωραια να μην ξενυχτας ωσπου να γυρισει, ειναι ωραια να χαμογελας ξανα , ειναι ωραια να μπορεις να κοιμηθεις ξανα μονη κ με το φως σβηστο, ειναι ωραια να ζεις ξανα..