ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε φορά λέω δε θα ξανακάνω τα ίδια λάθη και κάθε φορά τα ξανακάνω. Όχι, δε μιλάω για γκομενικά λάθη (κι απ 'αυτά έχω, αλλά δεν είναι της παρούσης). Μιλάω για επικοινωνιακά λάθη. Είμαι πάρα πολύ ευγενική (και φοβάμαι οριακά χαζοχαρούμενη), σε περιστάσεις που ξέρω ότι δεν πρέπει, επαγγελματικής φύσεως.Και όλο αυτό, ενώ ξέρω πολύ καλά ότι θα έπρεπε να δείχνω λίγο πιο σκύλα, λίγο πιο πολύ "ξέρω τι θέλω" και "θα την πάω εγώ την κουβέντα εκεί που θέλω,δε θα περιμένω εσένα".Αρχίζω να αμφισβητώ την εξυπνάδα μου, ποτέ δεν επιβάλλομαι στον εαυτό μου και δε γίνεται κάθε φορά να υπερισχύει η γλυκούλα, ευγενική μου φύση και να καταντώ να μη με παίρνουν στα σοβαρά. Απλά δε γίνεται. Μου κάνει κακό αυτό, δεν ξέρω γιατί το κάνω.Είναι σα να μάχονται μέσα μου δύο αντίθετες δυνάμεις, από τη μία μου αρέσει η ευγένεια και το "γλυκομίλητο" προς τους ανθρώπους και, από την άλλη, είναι σα να αυτοσαμποτάρομαι και να με κάνω να δείχνω "λίγη".Κάθε φορά τα ίδια λάθη.Πείτε, βρε παιδιά...θα μπορέσω ποτέ να βρω έναν τρόπο να σταματήσω να φαίνομαι σα μικρό κοριτσάκι και να φαίνομαι σοβαρή επαγγελματίας (ντάξει, όχι στρυφνή και αγέλαστη) ή θα πρέπει να αποδεχτώ ότι οι παγιωμένοι τρόποι συμπεριφοράς δεν αλλάζουν;