ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εκανα ένα τεράστιο λάθος και στενοχώρησα πολύ τη μαμά μου. Δεν την έχω στενοχωρήσει ετσι ποτέ στο παρελθόν και αυτό ήταν η πρώτη φορά (και η τελευταία ελπίζω). Φερθηκα πολύ ανόητα και ανωριμα και προς το παρον φαινεται οτι γλιτώσα τα χειρότερα στο παρα τσακ, από τύχη και χάρη στο γεγονός ότι της μιλάω για όλα. Αλλά νιώθω ότι την πληγωσα πολύ, και την αδικησα χωρίς λόγο. Και φοβάμαι τον εαυτό μου, φοβάμαι ότι σκέφτομαι τόσο χαζά ώρες-ώρες που ούτε 15χρονο κοριτσάκι να ήμουν. Πώς μπορώ να απαιτώ από τους άλλους να εμπιστεύονται την κρίση μου όταν "εχαψα" στην ουσία τόσο παραμύθι και σχεδόν είπα και ευχαριστώ;εγώ που υποτίθεται είμαι πάντα η αυστηρή και η προσεκτική και αυτή που έχει τις λύσεις για όλους τους άλλους εκτός από μένα. Πάρε να'χεις τώρα.