ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι ανύπαρκτοι άνθρωποι ζουν ανάμεσα σε χαοτικές δέσμες.περιορίζονται σε μικρές δέσμες και ανασαίνουν επιπόλαια,κοφτά : ποτέ αρκετό οξυγόνο, ποτέ δεν φτάνειΟι ανύπαρκτοι άνθρωποι ξοδεύονται στις φοβίες τους και σε απρόσιτες επιθυμίες.Στο τέλος, παντα χάνονται σε στοές της λήθης.Τρομάζουν απ' το φως. τρέμουν την επαφή..εύθραυστοι στην αγάπη οι ανύπαρκτοι άνθρωποι στοιχειώνονται από φαντιασιώσεις και διεκδικούν χαμερπείς έρωτες.Είναι άνθρωποι μέσα σε άμορφο πλήθος Κι εκεί αγγίζονται. Κρυφά. Τρεμάμενα.Αποφεύγουν τα άμμεσα βλέμματα, δυσκολεύουν και δυσκολεύονται.Αντέχουν μόνο τις μικρές οδύνες και αποφεύγουν τις μεγάλες ευτυχίεςΕίναι πάντοτε μόνοι, δίχως πρόσβαση καμιά στο ενδιάμεσο διάστημα που λέγεται Ζωή, Δεν προχωράνε μέσα της, παρασέρνονται βίαια απ' αυτήΥποτάσσονται και κάνουν μοίρα τους της παθητικότηταΔεν είναι ποτέ μεγάλοι, ποτέ σπουδαίοι, ποτέ αρκετοί.... λαχανιάζουν καθώς τα σύρματα της απομόνωσης τρυπάνε τις άοσμες ψυχές τους.Κακχάζουν δίχως φωνή, ζητάνε να σωθούν με το βλέμμα κενό, θέλουν να είναι υπάρξεις κι όχι ξέπνοες σκιές,φευγαλέα σκόνη...δεν το θέλουν αρκετά; δεν το προσπαθούν αρκετά; δεν...;Κρέμονται γύρω μας, συνθλίβονται απ΄την απάθεια μαςκι όσο αδιαφορούμε, τόσο μας στοιχειώνουν..τόσο γινόμαστε ένα μαζί τους...Στέκονται στο ανάχωμα αυτής της τραγωδίας ανύμποροι, προορισμένοι να μην ενοχλούν, να είναι διάφανοι να είναι ασήμαντοι. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ.