ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω σταματήσει να πιστεύω σ’αυτό που λέγεται έρωτας. Δεν υπάρχει, και όσοι νομίζουν οτι υπάρχει, απλά ξεγελάνε τον εαυτό τους. Κάποτε ίσως να υπήρχε. Κάποτε, στην δεκαετία του ’50 και του ’60. Τότε που οι άνθρωποι ήτανε πιο ρομαντικοί. Τότε που οι άντρες ήτανε τζέντλεμεν. Τότε που οι κοπέλες φορούσανε το πιο όμορφο φόρεμα που είχανε για το πρώτο τους ραντεβού. Τότε που οι άντρες δίνανε και κανένα τριαντάφυλλο. Τώρα πλέον, δεν υπάρχει έρωτας.Τώρα υπάρχει το σεξ και υπάρχει η αγάπη. Μόνο που δεν υπάρχουνε ενωμένα. Ανήκους σε δυο ξεχωριστούς θαλάμους της καρδιάς. Ο ένας θάλαμος αγαπάει. Πιστεύει πως είναι ερωτευμένος με το αντικείμενο πόθους. Ο άλλος θάλαμος αγαπάει με πάθος, αλλά όταν έρχεται αντιμέτωπος με το αντικείμενο του πάθους, δεν μπορεί να ελέγξει το πόθος του και ορμάει.Υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας. Υπάρχει το μυστήριο της πεταλούδας και ναι υπάρχει η αγάπη. Απλά, δεν υπάρχει έρωτας. Δηλαδή, μετά το σεξ ο έρωτας αρχίζει να ξεφτίζει. Πόσο να κρατήσει πιά; Η αντρική σκανδάλη θα θελήσει να δοκιμάσει και άλλους στόχους, και το γυναικείο όπλο θα θελήσει να δοκιμάσει και άλλες σφαίρες. Υπάρχουν βέβαια και τα σπάνια είδη ανθρώπων που έχουν κρατήσει ακόμα τον ρομαντισμό των προγόνων μας, αλλά με μια ματιά τριγύρω μου το 90% φωνάζει «απιστία». Και αν το ξενο-κοίταγμα μετρούσε ως απιστία, τότε το ποσοστό αυτό θα ανέβαινε στο 98%.Μόνο όταν ο στόχος δεν έχει κατακτηθεί εξ ολοκλήρου, τότε ίσως, να διαρκέσει λίγο περισσότερο. Προσοχή όμως, γιατί σε αρκετές περιπτώσεις αυτό έχει και την αρνητική συνέπειά του. Τι να πει κανείς; Τίποτα. Διασκεδάστε το; Διασκεδάστε το.Μόνο προσοχή: υπάρχουν και οι εξαιρέσεις (ευαίσθητες ψυχές).Εκείνες, τι κάνουνε;*