ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γειά σας,είμαι σεξουαλικά ενεργή από τα 16 μου, τώρα είμαι 22.Η πρώτη μου εμπειρία δεν ήτανε καλή, ήτανε η κλασσική ιστορία με το "έφηβο ανώριμο κορίτσι που ερωτεύεται έναν μεγαλύτερό της και κάνει ότι της λέει δίχως βούληση" και κάπως έτσι η πρώτη επαφή όπως και οι επόμενες με το άτομο αυτό με έκαναν να νιώσω πως το σεξ δεν έχει καμία απόλαυση και πως συμβαίνει μόνο για να το απολαμβάνει ο άλλος. Θυμάμαι πως αν αρνιόμουν να κάνω κάτι που μου ζητούσε κατά τη διάρκεια, εκείνος με αντιμετώπιζε ψυχρά και μου έλεγε πόσο λάθος σκεπτικό έχω. Έτσι πίεζα τον εαυτό μου για να μην τον χάσω(!).Η μόνη απόλαυση που έπαιρνα ήτανε όταν έβλεπα τον άλλον να τελειώνει, ένιωθα πως πρόσφερα κάποια χαρά (τραγικό, ακούγεται σαν "κοινωνικό έργο").Μεγαλώνοντας, γνώρισα νέους ερωτικούς συντρόφους και κατάφερα να ξεπεράσω κατά πολύ την ιδέα του ότι "μόνο ο άλλος πρέπει να επωφελείται". Δεν ένιωσα όμως ΠΟΤΕ μου οργασμό με άλλον (πέραν του αυνανισμού), αλλά κατάφερα να νιώσω κάποιο αίσθημα ευχαρίστησης τη στιγμή του σεξ και να αποβάλλω το αίσθημα δυσαρέσκειας. Δυστυχώς όμως έχω κολλήσει στο σημείο αυτό. Από τη μια σκέφτομαι μήπως είναι θέμα 'δεσίματος'. Έχω δοκιμάσει το περιστασιακό σεξ αρκετές φορές και δεν με ικανοποίησε (τουλάχιστον προς το παρόν) , ενώ το σεξ με έναν άνθρωπο που γνωριζόμαστε καλά με κάνει να νιώθω άνεση και ευχαρίστηση. Μήπως απλά δεν έχω φτάσει πιο "βαθιά" στο θέμα με κάποιον που να έχουμε χημεία; Ή είναι οργανικό το πρόβλημα;Σκέφτομαι σοβαρά να το συζητήσω με τον ψυχολόγο μου όμως για κάποιο χαζό λόγο κάθε φορά που θέλω να το φέρω στην επιφάνεια το στόμα μου "κλειδώνει".Και να 'μαι εδώ, στον διαδικτυακό κόσμο να λέω ανώνυμα το πρόβλημά μου...