6.10.2012 | 11:11
[...]
Kαι γύρω μας περιμένουνε θάματα που δεν θα γίνουνμαύρη χολή, εικασίες, θεάμα και τἰποτα.Ανέχομαι το κατάντημα μου περιπαικτικά προσδοκώντας έναν αβέβαιο θάνατο.Έτσι,παθητικα....Κι ένα χαρτἰ δεν μου φτάνει! Για ν' αφήσω λίγο την ψυχή μου να πλαγιάσει απάνω του, λίγο την σκέψη μου να μείνει απᾶνω του... Λίγο λιγότερο απ' ότι μπορὠ` πάντα.Απάθεια. Ανία.Ναρκωτικά(νόμιμα/συνταγογραφημένα) ειδἠσεις,παράσιτα στις σκέψεις και μπόλικη μοναξιά!Καλούπια..Ασήμαντα ρολάκια για σένανε κομπάρσε(μα και για μένα...) ,δηθενιἀ κι ἐνα ΌνειροΟΧΙ δικό μου όνειρο , ούτε δικό σουΜα θα σκοτωνόμασταν γι αυτό,έτσι δεν είναι; Θα ξέσκιζα την σάρκα σου αν χρειαζόταν,έτσι δεν είναι;Κομφορμιστικἠ Αριστέρα με έννοιες ακατάλυπτες και δίψα για εξουσία! Αμερικάνικο όραμα. Εξουσία.Άνεση.Εξεγέρσεις.Βία στην σκέψη,από απόσταση βολήΚοινωνική καταξιώση.Πεινασμένα παιδιάΠαγκοσμιοποιήση.Ειδίκευση.ΧΡΗΜΑ!Καταναλωτική κοινωνία.Υπερπληροφόρηση.ΥπερμηδενισμόςΛέξεις,εννοιές για τις εκθέσεις σου... ΤίποταΣτρεβλά πρόσωπα καρτερικά ειδωμένα, σε στοιχειώνουνδεν τους αγγίζεις , και κείνοι λέξειςΛέξεις και εικόνες..Και ύστερα τίποταΚατάθλίψη /ΒίωμαΤο όνειρο στη μέση έχει μείνει.. Όμως πες μου,πες μου σε παρακαλώ: τι θα γίνει τώρα;; Πώς θα γίνουμε σαν τους πατεράδες μας;