επειδη περναω ΤΑ ΙΔΙΑ ομως και το χω σκεφτει σε υπερβολικοβαθμο το πραγμα εχω καταληξει στο εξης: Σταματα να αυτοτιμωρεισαι και νασαι τοσο αυστηρος/η με τον εαυτο σου! Κι επισης σταματα να σεκφτεσαισυνεχως τι νομιζουν οι αλλοι για σενα.. Ειτε κακο ειτε καλο! Μην φοβασαι να ανοιχτεις και να μιλησεις.. Δεν ειναι κακο να παιρνεις 2ες αποψειςουτε σημαινει πως θα τις ακολουθησειςαν τις ακουσεις! Πες στους φιλους σου οτι σε προβληματιζεικι αν σε κατακρινουν ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥΣΕτσι εισαι και δεν υπαρχει λογοςνα ντρεπεσαι ουτε να κρυβεσαι απ κανεναν! Αν αυτοι που νιωθουν πωςδεν τους θεωρεις φιλους ειναι οντωςφιλοι σου δε θα κατακρινουν τις επιλογεςσου κ θα σε αποδεχτουν γι αυτο πουεισαι.. Αν παλι το κανουν μαλλον οι λαθοςεντυπωσεις ειναι δικες σου!
9.10.2012 | 20:57
Φαύλος κύκλος...
Πάντα μου ήταν δύσκολο να ανοίγομαι σε ανθρώπους, ακόμη και στους πιο κοντινούς. Όταν έχω κάποιο πρόβλημα, προτιμώ να περιμένω να περάσει ή να το αντιμετωπίζω μόνη μου και νιώθω πως αυτό ενοχλεί τους φίλους μου. Νομίζουν ότι δεν τους εμπιστεύομαι αρκετά ώστε να συζητάω τα προβλήματά μου μαζί τους, ενώ στην πραγματικότητα συνήθως ντρέπομαι ή νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου και πιστεύω ότι αν τους μιλήσω θα αρχίσουν να με βλέπουν διαφορετικά και αυτοί. Το ξέρω ότι αυτό δεν ισχύει και ότι με αγαπάνε, αλλά υπάρχουν φορές που αισθάνομαι ότι δεν αξίζω να με αγαπάει κανείς. Οπότε κλείνομαι στον εαυτό μου, αυτοί προσβάλλονται γιατί νομίζουν ότι δεν τους θεωρώ καλούς μου φίλους, εγώ νιώθω χειρότερα που τους έκανα να προσβληθούν και κλείνομαι ακόμη περισσότερο στον εαυτό μου.
1
