ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έτσι απλά. Δεν σεβάστηκες τίποτα και ποτέ. Πάνω από όλα ο εαυτός σου και τα κόμπλεξ σου. Μπήκες σε μια οικογένεια που σε δέχτηκαν μια ζεστή αγκαλιά, χωρίς ποτέ να σε πνίξει, χωρίς ποτέ να παρεμβαίνει στην πορεία σας. Βλέπεις η μάνα μου ήθελε να μην περάσεις όσα πέρασε από την πεθερά της. Και είχε χαρεί που θα είχε πλέον και μια "κόρη".Φέσωσες τον αδερφό μου όσο δεν πήγαινε: θες για τον άρρωστο πατέρα σου, θες για τον λουσάτο γάμο σας, θες για το χτίσιμο του σπιτιού σας, θες για τις ατελείωτες δίαιτες σου, για την προσωρινή μετακόμιση σας γιατί "δεν μπορούσες".Πάντα να δίνει. Και να μην εισπράττει τίποτα, παρά μια κρύα συμπεριφορά. Αλλά σε αγάπαγε. Τα υπέμενε. Όλα.Όταν εκείνος έπαθε το πρώτο σοκ από το άγχος των χρεών και προλάβαμε το εγκεφαλικό στο τσακ δεν πήρες ούτε ένα τηλέφωνο γιατί ήσουν στης μαμάς σου και δεν μπορούσες να έρθεις γιατί ήσουν μακριά (1 ώρα δρόμος).Στο συγχώρεσε. Ο μαλάκας!Όταν έψαχνες (δήθεν) για δουλειά τον είχες αφήσει έκθετο αποκρύπτοντας του ότι δεν είχες τελειώσει ούτε το λύκειο. Λες και θα σε κρίναμε από αυτό. Άλλωστε όταν εκείνος σάστισε γιατί πήρε πρέφα ότι δεν είχες ούτε τα βασικά για μια θέση γραφείου που ήθελες (5 λεπτά πριν το ραντεβού για την συνέντευξη) το μόνο που ξανάβγαλες ήταν το κόμπλεξ σου: "ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΗΘΕΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΠΤΥΧΙΑ!!". Ζώο όρθιο. Αυτό κατάλαβες;Στο συγχώρεσε. Ο μαλάκας!Τα τελευταία 2 χρόνια να περνάς την μέρα σου στο facebook. Ο άλλος να σκίζεται σε 2 δουλειές και εσύ να "φροντίζεις το σπίτι" που αν μαγείρευες ένα φαϊ ζήτημα να ναι. Και να περιμένεις και μια δουλειά... να έρθει από μόνη της να σε βρει στο σπίτι... αλλά που... έχουμε και κρίση. Βλέπεις από την τελευταία σου δουλειά είχες παραιτηθεί γιατί σε εκμεταλλεύονταν. Και αφού είδες το κόλπο, είπες να το εφαρμόσεις κι εσύ.Και εκείνος να τρέχει για κάθε σου ανάγκη. Ο μαλάκας!Και τώρα... Να νιώθεις και εγκλωβισμένη. Και να του λες θα έρθω να τα μαζέψω... θέλω χρόνο.Ε ψιτ... κοπελιά! Είσαι άθλια. Και για λύπηση. Όχι γιατί δεν έχεις πτυχία, ή άφησες τον πισινό σου να γίνει σαν τον ισημερινό μετά τον γάμο σας, όπως θα βάλει το κομπλεξικό μυαλουδάκι σου. Όχι...Γιατί δεν κατάλαβες την ευκαιρία που σου έδωσε η μοίρα. Το πώς θα μπορούσες να φτιάξεις την ζωή σου με έναν άνθρωπο σαν τον αδερφό μου. Που αν του ζηλεύω κάτι είναι η ζεστή καρδιά του και η πίστη στους ανθρώπους. Συγχαρητήρια. Κατόρθωσες να του τα γκρεμίσεις και τα δύο. Και εμένα να με κάνεις ακόμη πιο συναισθηματικά νεκρό, επιβεβαιώνοντας την μηχανιστική μου λογική.Δεν σου εύχομαι καλή συνέχεια ή καλή ζωή, γιατί χαμένη θα πάει η ευχή μου. Είναι προδιαγεγραμμένη η ζωή σου. Μόνη. Με μοναδική παρέα τα κόμπλεξ σου. Ζήσε με αυτά τώρα. Τί τους ήθελες τους γάμους; Οι εμμονές σου είναι η σχέση της ζωής σου.Θα του πάρει πολύ να συνέλθει. Έχει πέσει στα πατώματα: πώς θα ξανασταθεί στα πόδια του, στα 38, με ένα σωρό χρέη. Βλέπεις παρόλα αυτά δεν τον έννοιαζαν γιατί είχε εσένα. Τον άνθρωπο του. Είναι άνθρωπος που πορεύεται με την καρδιά του- ξέρεις αυτό το πραγματάκι που στο δωσε και του το κανες χαρτοπόλεμο; Αλλά θα συνέλθει. Αρκεί να μην ξαναφανεί μαλάκας...Αλλά γι' αυτό είμαι εγώ εδώ!Κοπελιά, από καρδιάς ένα πράγμα σου λέω μόνο: Είθε ο Κρόνος να σε τιμήσει τα μάλα στα επόμενα 2 χρονάκια!Θα σου αξίζει κάθε δευτερόλεπτο!