16.10.2012 | 20:05
Αποσκευές: Ελπίδα
Γεια σας. Ηθελα να σάς πω, ότι, σε περίπου δύο εικοσιτετράωρα, φεύγω μόνιμα για το εξωτερικό. Είμαι σχεδόν 23. Αγόρι, Έλληνας. Μόλις το Σεπτέμβριο τελείωσα με τη σχολή μου. Είμαι ερωτευμένος με μία κοπέλα τής εκεί χώρας. 'Εχω μάθει και τη γλώσσα πολύ καλά. Η χώρα είναι λίγο outsider σαν μεταναστευτικός προορισμός, αλλά, δεν πάω για τα λεφτά. Πάω γιατί αγαπώ την κουλτούρα της και θέλω να γίνω κομμάτι της ως εργαζόμενος κι ως μουσικός. Πάω γιατί το ονειρευόμουν χρόνια. Και πάω γιατί είμαι κι ερωτευμένος. Το γράφω αυτό εδώ πέρα όχι για τα "ταυτίζομαι" ούτε για τα σχόλια. Το γράφω, γιατί ήμουν (και είμαι) ένας από σας και κάποτε είχα τα ίδια προβλήματα. Τα άσχημα, χοντρά προβλήματα. Ίσως κάποιοι από σας να πάρετε λίγο κουράγιο κι ίσως κάποιοι άλλοι να χαμογελάσετε λιγάκι. Δεν ήθελα να φύγω αφήνοντας πικρία πίσω μου. Η ζωή, για να σού έρθει όπως την ονειρεύεσαι,απαιτεί αιματηρόν αγώνα κι αληθινή τρέλα. Πόνο. Όμως γίνεται. Αν το ετοιμάζεις ακούραστα, πεισματωμένα, αργά και μεθοδικά, με, σχεδόν θρησκευτική, ΠΙΣΤΗ κι αγνοώντας τις σειρήνες, γίνεται. Κι όταν γίνεται...δεν χρειάζεται πλέον να ονειρεύεσαι.-Σάς ευχαριστώ.