ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
18.10.2012 | 00:44

επετειο χωρισμου... εγω γιορταζω???

ο Οκτωβριος ειναι ο μηνας των γενεθλιων μου, αρα ο αγαπημενος μου μηνας! μεχρι που χωρισαμε τον περασμενο Οκτωβρη κ ετσι δεν μπορω να χαρω τον φετινο... τελικα μη σχολιασεις καν στη ζωη σου καταστασεις αλλων.. σκεφτομουν πως ειναι δυνατον να περασε τοσος καιρος κ η ταδε να μην ξεπερασε τον ταδε.. κ εδω κοντευουμε ενα χρονο χωρια κ εγω νιωθω να εγινε πριν κανα μηνα.. σε σκεφτομαι τοσο πολυ που ειναι λες κ υπαρχεις στη ζωη μου, δεν μιλαω σχεδον καθολου για εσενα πλεον, νομιζω οτι εχω πεισει τους παντες γυρω μου οτι ειμαι καλα η τελικα κ αυτοι παιζουν θεατρο οπως κ εγω.. εχουμε να μιλησουμε απο τον απριλιο, δεν ξερω τι κανεις κ που βρισκεσαι, προσευχομαι συνεχως για εσενα, να εισαι καλα .. κ να προσεχεις τωρα που εγω δεν ειμαι εκει γυρω να σε προσεχω η ιδια.. σε αγαπησα οσο κανεναν,πιο πολυ κ απο τον εαυτο μου, με πληγωσες, με ξαναπληγωσες, με αγαπησες, με εσπασες, με ξανακολλησες, με αγαπησες, με πληγωσες.. φαυλος κυκλος.. ξερω οτι δε με ξεχασες, ξερω οτι 5 χρονια αφιερωμενα σεμενα ηταν ηδη αδιανοητος αριθμος για εσενα.. καμια φορα σκεφτομαι οτι μπορει κ να με εχεις γραμμενη.. μου ειπες οτι μονο εγω σε ειχα δεχτει οπως εισαι κ κανενας αλλος κ οτι μονο εγω σε ξερω τοσο καλα.. αν σε ξερω λοιπον νομιζω οτι ντρεπεσαι για το πως μου φερθηκες στο τελος κ γιαυτο δεν με παιρνεις ουτε τηλ. τοσο καιρο, συν οτι εισαι κοτα! κ κοιμαμαι κ ξυπναω κ στο κιν.τιποτα,ξανακοιμαμαι,ξαναξυπναω,τιποτα, πολλες φορες μεσα στη νυχτα και καθε νυχτα, δεν ξερω τι εγινε ρε γαμωτο, καποια φαση ειχα κανει καποια βηματα, τωρα νιωθω οτι περναω 2ο χωρισμο μαζι σου, πολυ μοναξια, βαρεμαρα, σπιτι δουλεια,τα βραδια στον καναπε μονη μου να λιωνω στις αμερικανικες σειρες αντι να ειμαι στην αγκαλια σου να ακουμε μουσικη να πινουμε τα κρασια μας κ να γελαμε.. εφτασα 26 χρονων κ ειμαι πιο μονη απο ποτε, καθε μερα ξυπναω χωρις ορεξη χωρις χαρα, χωρις εσενα.. δεν ημουν ποτε εξαρτημενη απο τη σχεση μας κ ομως νιωθω να περπαταω κ διπλα μου να περπαταει παντα ολο αυτο, ο χωρισμος, η αποσταση, ο πονος! μενουμε στην ιδια περιοχη κ φοβαμαι να κυκλοφορησω, μη σε δω, μην εισαι με καμια αλλη, μη τυχει κ μιλησουμε χωρις να ειμαι προετοιμασμενη να το κανω.. επελεξα να χωρισουμε προτου σε δω να φευγεις τελειως απο " εμας "αλλα δεν περιμενα να με καταπιει ο χωρισμος μας.. περασα απο ολα τα σταδια,εκλαψα,χτυπηθηκα,θυμωσα,εκλαψα ξανα, νευριασα,απογοητευτηκα, νευριασα,σε εβρισα, εκλαψα ξανα, πηρα αποφασεις, επεσα με τα μουτρα στη δουλεια,ειδα ολες τις κλαψιαρικες ταινιες, βγηκα,ηπια, γκομενιασα, ηπια παλι κ παλι κ παλι... τελικα τιποτα δεν εγινε.. προσπαθησα ρε γαμωτο, πολυ.. οσο δεν αντεχα.. αλλα εισαι ακομη μεσα μου! δεν ξερω τι αλλο να κανω.. αληθεια πια.. δεν ξερω! ασ φυγει αυτος ο σιχαμενος μηνας τουλαχιστον...
 
 
 
 
Scroll to top icon