ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

φλέρταρα για μήνες με ένα παιδί από τη δουλειά.. ξεκάθαρο ενδιαφέρον και από τις 2 πλευρές, αλλά τελικώς δεν προχώρησε σε κάτι ουσιαστικό..πολύ απλά γιατί η συμπεριφορά του από ένα σημείο και μετά άρχισε να είναι πολύ ό,τι να ναι και έπαψα να ασχολούμαι..τη μία με προσέγγιζε, με έβλεπε από μακριά και ερχόταν να με φιλήσει, μου έλεγε να κανονίσουμε,με έπαιρνε τηλέφωνα, αν δε με πετύχαινε στη δουλειά μου έστελνε μήνυμα ότι χάθηκα κλ. και από την άλλη όταν τον προσέγγιζα κι εγώ και με το παραπάνω μάλιστα, ανταποκρινόμενη στις κινήσεις του, απομακρυνόταν.. απαντούσα εγκάρδια στα μηνύματά του και δεν απαντούσε πίσω....κατά τα άλλα, πρόκειται για ένα παιδί πολύ έξυπνο και υπεύθυνο, με γνώσεις, με αξιόλογες σπουδές, με καλή θέση και σοβαρό προφίλ στην εταιρεία (και δεν είναι μόνο δική μου παραδοχή αυτή..), άνετο(έως πολύυυυ άνετο!σε εκνευριστικό βαθμό!), πολύ ευγενικό, χαμογελαστό..ΚΑΙ ΕΡΩΤΩ: πως είναι δυνατόν κάποιος που έχει τόσο καλά στοιχεία σαν άνθρωπος, που φαίνεται ότι έχει κάποιες αρχές κλ. κλ. στις πιο στενές διαπροσωπικές του σχέσεις να το παίζει πολύ ιστορία (γιατί το παίζει!)και να μη βγάζει τον ευγενικό του χαρακτήρα και εκεί; ok, θα μου πείτε ότι άλλο πράγμα η κοινωνική και επαγγελματική συμπεριφορά και άλλο τα γκομενικά.. δεκτό.. αλλά αφού γενικά είσαι τόσο ευγενικός, υπεύθυνος, άξιος σεβασμού κλ. πώς δεν μπορείς να είσαι και ειλικρινής με κάποια που σου αρέσει? που σε ενδιαφέρει? μήπως τελικά ο δείκτης εξυπνάδας μας λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα με το συναισθηματικό μας δείκτη?ερωτώ απλά.. και φυσικά και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.. και φυσικά και θέλω να ακούσω τις απόψεις σας!