ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μερικές φορές αποστασιοποιούμαι επίτηδες από την παρέα μου, όταν αρχίσει να γίνεται απελπιστικά μίζερη ή/και κομπλεξική. Προφανώς και υπάρχει λόγος που είμαστε μαζί, σαν παρέα και αλήθεια τους αγαπώ και τους νοιάζομαι, περνάμε όμορφα μαζί. Μα τρώνε και κάτι εκνευριστικές φλασιές μερικές φορές ή κάποιες συμπεριφορές "τραβάτε με κι ας κλαίω" που μετά από προσπάθεια να τους συμβουλέψω/βοηθήσω πολλές φορές επ'αυτών, δε βλέπω προσπάθεια να τις αποτάξουν, ή έστω να τις σκεφτούν ή αυτοεγκλωβίζονται σε πράγματα που τους ενοχλούν επειδή φοβούνται τις αλλαγές. :-/ Αντί να σταθώ για 10η φορά επιθετικά απέναντί τους, από ένα σημείο κι έπειτα και να χαλαστώ κι εγώ και αυτοί, επιλέγω την αγνόηση, ώστε να επανέλθω πιο ορεξάτη μετά.Και δε νιώθω καθόλου άσχημα που αγνοώ κατά καιρούς τηλεφωνήματα, γιατί έχω και για έναν εαυτό να φροντίσω, που δυστυχώς τελευταία τον χαρακτηρίζει μειωμένη ανοχή και κάποια προβλήματα. Βγαίνω με άλλες παρέες, ή κάνω βόλτες μόνη μου στην πόλη αργά το βράδυ. Ή σε κάποιο μπαρ, και πάλι μόνη. Καθαρίζει το σύστημά μου, κάπως.