ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τρακάρεις τη σκέψη σε κάτι ξεχασμένες λεπτομέρειες μιας ζωής που έζησες: >Τι σημασία έχει; Είσαι εδώ και είσαι κενός. Κενός από ζωή και από αγάπη. Περιφέρεσαι στον φαντασιακό σου κόσμο και συμπεριφέρεσαι σαν να 'σαι κάποιος σημαντικός. Δεν είσαι, σε ξερω.Θυμάσαι που σου 'χα φωνάξει ένα ανέφελο βράδυ να φύγουμε κάπου μακριά και να παρατήσουμε τους μιζέρους ρολάκους που τόσο άχαρα μας έβαλαν να παίξουμε; Ενθουσιάστηκες ειλικιρνά με την ιδέα, μα, δεν το 'κανες ποτέ. Θυμάσαι που μου το υποσχέθηκες πως θα είσαι κάτι παραπάνω από το κάποιος, πως θα είσαι Εσύ; Γιατί δεν κράτησες το λόγο σου;Μη μου λες πως σε θαυμάζουνε και σε εκτιμάνε. Μη μου αραδιάζεις άλλα σπουδαία ονόματα που ξέρεις. Ας είναι. Εκείνοι δεν σε ξέρουν. Δεν ξέρουν πως βράζεις, μα πως καιρό τώρα έχεις στερέψει. Δεν ξέρουν πως κάθε βράδυ δεν κοιμάσαι μα πως το σώμα σου λιποθυμάει. Δεν ξέρουν πόσο αφάνταστα μακριά τους νιώθεις κάθε φορά που σε πλησιάζουν.Δεν ξέρουν πως καιρό τώρα έχεις ξεχάσει ποιος είσαι... Σε ξέρουν;Μου αραδιάζεις ένα σωρό φιλοφρονήσεις και με κοιτάς σαν να μην μ' αγάπησες ποτέ. Διάολε, μ' αγάπησες; λες να κρατήσουμε ζωντανές τις ωραίες αναμνήσεις από αυτό που κάποτε είχαμε, να κρατήσουμε λίγο το όνειρο ακόμα κι εγώ σου λέω πως δεν ζω πια με αναμνήσεις. Έχω ένα ΤΩΡΑ,ναι, αν θες πίστεψε το. Μα δε λυγίζει καθόλου αυτή η μάσκα σου; Έγινες ένας ρόλος; Σε φοβάμαι γιατί στα μάτια σου μόνο την αντανάκλαση μου μπορώ να δω, εσένα δεν σε βρίσκω πουθενά μέσα τους.Θα φύγω πάλι, ίσως να μην σ' αγάπησα αρκετά. Ίσως...