ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι φοιτητρια στο εξωτερικο και η σχεση μου στην Ελλαδα. Εχουμε κρατησει τη σχεση μας για αρκετο διαστημα σε ομορφα πλαισια (ξερετε ολα αυτα τα ωραια της σχεσης). Τωρα ομως τα πραγματα αρχιζουν και αλλαζουν.. Για να εξηγηθω: επικοινωνουμε μεσω ιντερνετ οπως ειναι λογικο, ενω στην αρχη η επικοινωνια μας ηταν μια χαρα αργοτερα αρχισε η κατασταση να βαραινει.. δλδ αρχισε να γινεται αποτομος μαζι μου, να χανει τη ψυχραιμια του πολλες φορες και να μην αναφερεται καν στη σχεση μας. Επειτα αρχισα να υποψιαζομαι οτι υπαρχει πιθανοτητα να βλεπει καποια αλλη, γιατι εβλεπα καποια πραγματα που με εκαναν να αναρωτιεμαι. Επιστρεφοντας πισω Ελλαδα η συμπεριφορα του ηταν σε γενικα πλαισια γλυκαναλατη. Δεν μου εδινε τοση "σημασια" ή τουλαχιστον τη σημασια που εγω θα ηθελα να μου δωσει, καθως ελειπα τοσο καιρο μακρυα του κι εγω τρελαινομουν να ειμαι διπλα του κι αυτος ηταν ποιο αποστασιοποιημενος. Δεν του εξεφρασα τιποτα. Ναι ακουσα λογια αγαπης, ναι καναμε σεξ, αλλα δεν υπηρχε ενθουσιασμος, δεν ηταν ο ιδιος οπως και πριν.. Και σκεφτομαι ειναι δυνατον να κανεις να δεις τοσο καιρο τον ανθρωπο σου και να εισαι "ε βαριεμαι, ελα να κοιμηθουμε"; στεκει;Κι εγω τωρα βρισκομαι απο τη μια ξενερωμενη και απο την αλλη μεσα στην αμφιβολια και στην ανησυχια μηπως τελικα φετος τα Χριστουγεννα θα ειμαι ενας απο τους ταρανδους του Αϊ-Βασιλη;; Ή μηπως μου εχει σαλεψει και πρεπει να αρχισω να σκεφτομαι σοβαρα πια την ψυχοθεραπεια;;