29.10.2012 | 00:26
...βοκαμβίλια...
'Εχω καιρό να σου γράψωΕίναι και αυτές οι αναθυμιάσεις της ζωής που σε ζαλίζουνΠως περνάς;Εγώ αγόρασα καινούρια όνειρα. Με δόσεις τα πήρα,Δεν είναι εποχές για μεγάλα ανοίγματαΟ καιρός είναι άστατος, μια σωπαίνει ,μια φλυαρεί πάνω στις σκέψεις. Δεν ξέρεις τι να φορέσειςΆνθισε και η βοκαμβίλια που σου χάρισακαι ξέχασες να πάρεις μαζί σου. Δεν με ρώτησες ποτέ γι αυτήνΣτην φροντίζω όμως.Θα την κρατούσα αλλά τα δώρα δεν χαρίζονταιΕσύ; Έχεις ακόμα το βλέμμα του αρπακτικού ήπροσαρμόστηκες στην ματαιότητα;Να μην ξεχάσω να σου πω:Σε έψαχνε τις προάλλες μία μνήμη μου!Έχεις χαιρετίσματα!Μου είπε πως είχατε περάσει καλά μαζίκρίμα που χαθήκατεΠρέπει να σ’ αφήσω τώρα. Οικείο ρήμα στα λόγια μας.Πάω να ξεπακετάρω τα όνειρα!Ξέρεις, τα όνειρα είναι ζωντανοί οργανισμοίαν δεν παίρνουν αέρα, πεθαίνουνkiki mavridou