________________
1.

Γεια σου Α-μπα!!! Ελπίζω όλα να βαίνουν καλώς! Λοιπό, το πρόβλημά μου είναι τα όνειρα..Από παλιά, κάποιες συγκεκριμενες περιόδους της ζωής μου που χαρακτηριζόταν κυρίως από άγχος, έβλεπα τόσο "ζωντανά" όνειρα, που ξυπνούσα και μπέρδευα πραγματικότητα και όνειρο.Σε σημείο να πηγαίνω σε ραντεβού που δεν υπάρχουν και απλά το είχα δει στο όνειρό μου. Ξέρω ότι φαίνεται περίεργο να μπερδεύονται αυτά τα δύο, αλλά συνέβει. Τελοσπάντων, πέρασε αυτή η φάση, επανείλθα. Απλά γενικώς βλέπω πολύ έντονα όνειρα, ξυπνάω ενδιάμεσα και εύχομαι να μη δω άλλα..Είτε είναι καλά είτε άσχημα, είναι υπερβολικά έντονα. Ξυπνάω σχεδόν λες και έχω περάσει άλλη μία μέρα κάνοντας πράγματα όσο κοιμόμουν. Έχεις καμιά ιδέα από τι μπορεί να προέρχεται αυτό;Μιας και δε μπορώ να ελέγξω αν θα βλέπω ή όχι όνειρα, μπας και καταφέρω να ελέγξω το λόγο. Σημειωτέου ότι βλάπω ΠΑΝΤΑ όνειρα, ακόμη και αν κοιμηθώ μεσημέρι..και τα θυμάμαι σχεδόν όλα.ή έστω τα 3-4'' από όλη τη διαδικασία του ονείρου.
Περιμένω τις ιδεες σου και των αναγνωστών, γιατί έχω βαρεθεί να κοιμάμαι με τον φοβο τι θα δω!!! Ευχαριστω!Φιλια! "Dream"-dim.

Νομίζω ότι δεν θα ήταν κακή ιδέα να ρωτήσεις γιατρό ή/και να πας σε ένα κέντρο ύπνου.

________________
2.

Λένα,
Είμαι 25 χρονών. Αυτή τη στιγμή είμαι άνεργος, αλλά εδώ και 2 χρόνια βιοπορίζομαι κανονικά μόνος μου. Η δουλειά μου με δυσκολεύει αλλά μου αρέσει τρομερά.
Δεν μένω με τους γονείς μου και έχω αλλάξει πόλη. Έχω δυο πτυχία. Έχω 4-5 ανθρώπους στη ζωή μου που μπορώ να τους αποκαλέσω ανεπιφύλακτα φίλους μου, αλλά και έναν ευρύτερο κύκλο ανθρώπων με τους οποίους σχετίζομαι και αλληλεπιδρώ ευχάριστα (πράγμα που δεν είχα πριν κάποια χρόνια, μου έλειπε και με πολύ προσπάθεια έχω καταφέρει).
Έχω ερωτευτεί απελπισμένα και χωρίς ανταπόκριση, έχω βγει από αυτό, πήρε 4 χρόνια, με έχουν ερωτευτεί, έχω κάνει και μια σχέση που κράτησε αρκετά και με έκανε πολύ χαρούμενο αλλά κάπως έκανε τον κύκλο της.
Έχω την εντύπωση ότι όλα αυτά τα χρόνια κάνω προσπάθειες και δρομολογώ τα πράγματα έτσι ώστε να είμαι "σωστός" και συμβατός με τα μοντέλα συμπεριφοράς γύρω μου.
Από τη μια, τα αμφισβητώ όλα και ψάχνω να παραδεχτώ και να προσανατολιστώ σ' αυτό που εγώ "θέλω",
από την άλλη διαπιστώνω/ φοβάμαι ότι αυτό που "θέλουμε" είναι πάντα και μόνο από τα ερεθίσματα μας από τους άλλους, το γύρω περιβάλλον μας (γονείς, φίλοι, σχολείο, συνάδελφοι- και φτιάχνεται το μιξ), και αυτό με αναστέλλει και εκεί είναι που μπερδεύομαι.
Και δεν ξέρω προς τα που να το πάω. Ακόμα και αυτές οι φράσεις, είναι φτιαγμένες έτσι γιατί απευθύνονται συγκεκριμένα σε σένα, τον οποίο τρόπο σκέψης σου και έχω παρακολουθήσει αρκετά. Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα συνήθως δεν αποτυχαίνω σε πράγματα και αναγνωρίζω ότι αυτό είναι μεγάλο προνόμιο.
Μικρότερος ένιωθα σχεδόν μονίμως ανεπαρκής και φοβόμουν για άπειρα πράγματα, αλλά ένιωθα ότι όλα είναι μπροστά μου και μπορώ να δουλέψω, να ξεφοβηθώ και να τα κατακτήσω. Σήμερα φοβάμαι πολύ λιγότερο. Όμως αυτό που ίσως με ενοχλεί πιο πολύ είναι ότι μέχρι τώρα πίστευα ότι
δεν υπάρχει ταβάνι στο που μπορώ να φτάσω επαγγελματικά, πόσο μπορώ να ερωτευτώ, πόσο μπορώ να μοιραστώ. Ένω τώρα αρχίζω να το βλέπω.
Δεν είμαι ιδιοφυία, ούτε κάτι το εντελώς ξεχωριστό, έχω αρκετά θετικά χαρακτηριστικά και αρκετά αρνητικά. Δυσκολεύομαι να το δεχτώ.
Ίσως εκεί είναι το ζουμί. Συγχώρεσέ μου το μέγεθος της "ερώτησης". Θα εκτιμούσα πολύ τις σκέψεις σου.

To μέγεθος της ερώτησης το συγχωρώ, αυτό που δεν συγχωρώ είναι ότι δεν υπάρχει ερώτηση και ζητάς ονλάιν ψυχανάλυση για να αντέξεις το γεγονός ότι είσαι ένας όπως όλοι οι άλλοι.

Είσαι ένας από τα 70 εκατομμύρια ανθρώπων που γεννήθηκαν μεταξύ '70-'90 πιστεύοντας ότι ο κόσμος τους χρωστάει τα πάντα, επειδή έκαναν στον κόσμο την τιμή να υπάρχουν, επειδή ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ. Τώρα κατάλαβες ότι υπάρχουν όρια (σοκ;) και προσπαθείς να καταλάβεις τι να κάνεις, χωρίς να καταλαβαίνεις πόσο παράλογο ήταν αυτό που πίστευες πριν. Έχω περάσει υπερβολικά πολλές ώρες της ζωής μου παρηγορώντας διάφορους που μόλις ανακάλυψαν ότι αν δεν πάρουν Όσκαρ, δεν είναι επειδή δεν προσπάθησαν, αλλά επειδή δεν μπορούν. Μόνο οι λιγότεροι πείθονται.

Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά για το γιατί γίνεται αυτό, και θα μπορούσατε να συμπληρώσετε ακόμη περισσότερα. Όπως συμβαίνει όμως με τις περισσότερες ερωτήσεις, έτσι και αυτή έχει ήδη απαντηθεί καλύτερα από όσο μπορώ να το κάνω εγώ κι εσείς. Μπορείς να διαβάσεις εδώ πολύ αναλυτικά με ποιον τρόπο έχεις φτάσει να κάνεις αυτές της παραληρηματικές σκέψεις.

________________

3.

Γειά σου ρε Λένα με τις βόλτες σου στο Μπιγκ Απλ. Μετά το "μεγάλο" μου έρωτα(30, εγώ 20), άρχισα να γνωρίζω συντρόφους μεγαλύτερους και νομίζω πως ξέφυγα λίγο απ το ταργκετ γκρουπ(35-40). Μετράω 5 μετά απ τον "μεγάλο" έρωτα. Απ αυτούς 2 μου έκαναν το κλικ και ένας μπόρεσε να με καλύψει τουλάχιστον σεξουαλικά. Ερώτηση 1η, παίζει να μην έχω ξεπεράσει τον "μεγάλο" έρωτα? Ερώτηση 2η, έκανα λάθος που πάτησα γκάζι στα εργασιακά και άφησα τα ερωτικά στα χέρια της Λ.Πατέρα?- ζαχαροπλάστης

Όχι. Η ερώτηση είναι γιατί πιστεύεις ότι πρέπει να συνδέεσαι με ανθρώπους που σε περνάνε 15-20 χρόνια.

________________
4.

αγαπητή α μπα όπως τόσοι και τόσοι άλλοι, έτσι κι εγώ έχω μια ερώτηση για σένα... και ανυπομονώ για την απάντησή σου. είμαι 26 χρονών και άνεργη, σαν ρετσινιά το αισθάνομαι πλέον αυτό το άνεργη που έχει κολλήσει πάνω μου και δεν μπορώ να το βγάλω. έχω τελειώσει τις σπουδές μου και η αλήθεια είναι πως θέλω να βρω μια δουλειά πάνω στο αντικείμενο μου. το πρόβλημα είναι ότι είναι κομματάκι χλωμό, οπότε μονίμως με απασχολεί το εξής δίλημμα: να στέλνω βιογραφικά σε ότι αγγελία υπάρχει ακόμη και αν κάποιες από αυτές δε με ενδιαφέρουν ή να συνεχίσω να είμαι επιλεκτική σύμφωνα με τα θέλω μου. με λίγα λόγια όταν είσαι άνεργος όπως εγώ πόσο νερό μπορείς να βάλεις στο κρασί σου? είμαι εγωίστρια που σε δύσκολες εποχές όπως αυτές που διανύουμε ψάχνω για συγκεκριμένη δουλειά? περιμένω την απάντηση σου!!! φιλιά!!!- άνεργη

Το πόσο νερό μπορείς να βάλεις στο κρασί σου εξαρτάται από το πόσο μπορείς να επιτρέψεις ή να δεχτείς εξωτερική βοήθεια. Αν πεινάσεις στ' αλήθεια τα υπαρξιακά θα εξαφανιστούν μονομιάς.

________________
5.

Αγαπητή ''Α,μπα'',
Θα ηθελα τη γνώμη σου επι του θέματος που με απασχολεί όσο τίποτα τον τελευταίο χρόνο.
Είμαι 20 χρονών, και σπουδάζω σε έναν κλάδο που αγαπώ πολύ (πανεπιστήμιο αλλά και σε αλλον φορέα ταυτόχρονα- δεν εξηγω για ευνοητους λογους). Παράλληλα ασχολούμαι με το αντικείμενό μου και σε άλλες του εκφανσεις, συνεργαζομενη και με άλλα άτομα που ακολουθούν επαγγελματικά τον ίδιο δρόμο. Ωστόσο από τότε που συνδυάστηκαν τα παραπάνω μεταξύ τους έχω βρεθεί με τόσες αρμοδιότητες που με το ζόρι ανταπεξέρχομαι στις υποχρεώσεις μου και με πολύ στρίμωγμα (χρονικά). Αυτό δεν είναι, όμως, το κυριότερο πρόβλημα, διότι 1ον μου αρέσουν οι ασχολίες και οι σπουδές μου και 2ον σε λίγους μήνες τα πράγματα χαλαρώνουν με τη συνεργασία και δεν θα υφίσταμαι τόση πίεση. Το πρόβλημά μου εν προκειμένω είναι πως έχω φοβερό πρόβλημα με τη διαχείριση του άγχους μου. Είμαι μονίμως σε μια υπερένταση, τις ελάχιστες φορές που βγαίνω με φίλους σκέφτομαι τις υποχρεώσεις μου για την επόμενη μέρα, τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ πάνω από τρίωρο... Τις τελευταίες βδομάδες περνάνε μέρες που δεν μπορώ να κοιμηθώ, ενώ είμαι τόσο εξαντλημένη που δεν μπορώ να κάνω τίποτα δημιουργικό παράλληλα. Δοκίμασα φυτικά ηρεμιστικά που μου πρότειναν στο φαρμακείο μήπως κοιμάμαι τις ωρες που πρέπει, αλλά τίποτα...
Ξέρω πως αν συνεχίσω έτσι θα σταματήσω να αποδίδω σε όλα, και με αγχώνει ακόμα περισσότερο.
Τι προτείνεις;- Ανώνυμη Αγχωτική

Το άγχος είναι πρόβλημα μόνο όταν δεν ξέρεις από πού πηγάζει. Όταν ξέρεις (και στην περίπτωση σου, όταν βγάζει μάτι η πηγή) είναι μια προειδοποίηση ότι πρέπει να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου. Ελπίζω να μην ρωτήσεις «τι».

________________
6.

Γκρρρ..Σού έγραψα και μ'έγραψες. Ξέρεις πού. Επειδή τα γραπτά μένουν, σου ξαναγράφω μπας και γράψεις. Αν είναι γραφτό...
Γιατί να σημαίνει τόσα πολλά για μένα να υπάρχει- όταν υπάρχει ΜΟΝΟ στα 400 χλμ- και να ανυπομονώ καθημερινά να επικοινωνήσω μαζί της, όταν έχω την γλυκιά μου οικογένεια και την τακτοποιημένη μου ζωούλα;
Πόσο πολύ με ξανάκανε ποιητή η μικρά... Γιατί άραγε; Πάντα θα έχουμε τέτοιες (συναισθηματικές ;) ελλείψεις;
Εννοώ, χορταίνει ποτέ η ψυχή; Ή πάλι θα έχω "ζόρια" στο μέλλον - γίναμε και μεσήλικες πλέον;- Νικόλας

Για στείλε μας ένα ποίημα που έγραψες, να κρίνουμε μόνοι μας.

________________
7.

Α μπα μου! Θα κανω καταχρηση αλλα θελω να μου εξηγησεις με δυο λογια τι ειναι τα παρακατω: χιπστερ,μποεμ,cult,trash. Μπερδεψα τους χιπστερ με τους χιπιδες κ εφαγα το δουλεμα της ζωης μου! Σ ευχαριστω,ειαι μια θεα και πες εκει στη λιφο να σε βαζουν να γραφεις σε περισσοτερες στηλες! Δε σε χορταινουμε!- Δε ξερω που παν τα τεσσερα

Αυτή η ερώτηση έχει απαντηθεί με θαυμάσιο τρόπο εδώ. Αν δεν σε καλύπτει η ερώτηση, πρέπει να επιστρέψουμε για λίγο στο χρόνο, στα περιοδικά του '90 που έγραφαν άρθρα με τίτλους "οι φυλές της πόλης".