1.11.2012 | 04:00
Ένας χρόνος...
...πέρασε από τη μέρα που χωρίσαμε. Και σχεδόν ένας χρόνος από τη τελευταία μέρα που άκουσα τη φωνή σου.Δυστυχώς ούτε στους φίλους μου δε λέω πόσο πολύ σε σκέφτομαι και σε θέλω κοντά μου πλέον. Αναγκάστηκα να σε ξεχάσω και να προχωρήσω, μα ακόμα να το κάνω. Εσύ ξεκίνησες μια νέα ζωή κι εγώ γύρισα πίσω στη παλιά μου προσπαθώντας να τη χτίσω και πάλι απτην αρχή. Μα αυτή η απόσταση πάλι κάνει το κακό και με κάνει να μη θέλω να ξαναμπλέξω. Και το νιώθω, το νιώθω πολύ...Σ'αγαπάω πολύ Κατερίνα μη το ξεχάσεις ποτέ..ίσως η ζωή τα φέρει έτσι που ξανασυναντηθούν οι ψυχές μας και όχι απλά οι παρουσίες μας και αποκτήσουμε ένα κοινό στόχο.Μπορεί να μην στο είπα ποτέ αλλά θα θελα να γίνεις η μητέρα των παιδιών μου...απλά αργεί πολύ όλο αυτό πάρα πολύ.Να είσαι καλά εκεί στο βορρά και να προσέχεις τον εαυτό σου.Νίκος