ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικά είναι αλήθεια πως ζω λίγο στον κόσμο μου γιατί θέλω να αποφύγω την σκληρή πραγματικότητα. Δεν θα πω για τα προβλήματα που βιώνουμε όλοι λίγο πολύ. Δεν θα πω για τις δύσκολες στιγμές που έχω περάσει. Δεν θα πω ότι αποφευγω να βλέπω τηλεόραση γιατί με χαλάνε όλα αυτά. Δεν θα πω ότι κλείνω τα μάτια μου στην αλήθεια γιατί δεν την αντέχω. Δεν είναι αυτό το θέμα. Χθες βράδυ βγήκα για ένα καφέ με φίλους (σπάνια βγαίνω και είπα να πάω γιατί δεν άντεχα άλλο). Εκεί λοιπόν στην νέα φιλαδέλφεια είδα στην είσοδο της Μαρφίν στην Δεκελείας δύο άστεγους. Θα μου πεις πρωτότυπο! Δεν έχεις ξαναδεί! Είσαι ούφο! Αυτο δεν το είχα ξαναδεί. Τι εννοω:Από ότι κατάλαβα ήταν ένα ζευγάρι γεροντάκια.Εείχαν στρώσει και κοιμόντουσαν εκεί. Δίπλα τους πράγματα "τακτοποιημένα". Όχι βρώμικα, όχι λίγα. Κάποιές σακούλες, "βαλίτσες", με τάξη βαλμένα. Φευγαλέα τα είδα όλα αυτά και δεν στάθηκα να κοιτάξω γιατι ντραπηκα. Επίσης είδα τον κύριο να στριβογυρίσει στα στρωσίδια και να φοράει πυτζαμες. Δήλαδη θέλω να πω ότι μου φάνηκαν για άτομα που μολις πρεπει να είχαν βρεθει στο δρόμο και ότι προερχόντουσαν απο νοικοκυριο. Δεν ξέρω πως αλλιως να το περιγραψω και μην με παρεξηγήσετε για τον τροπο που το περιγραφω.Ένιωσα άσχημα πολύ. Ένιωσα τύψεις που πήγαινα για καφέ. Ένιωσα τύψεις που αυτοί δεν έχουν τίποτα και εγω έχω. Ένιωσα τύψεις που εγώ έχω κάπου να μείνω ενω αυτοί όχι. Ένιωσα τύψεις που εγώ φορούσα κάτι ζεστό αλλα παρολα αυτα κρύωνα με την παγωνια χθες. Ένιωσα τύψεις που φτάνουν σε τέτοιο σημείο οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας. Σκεφτηκα στιγμιαία να πάω δίπλα τους και να τους δώσω το πεντάευρω που είχα μαζί για τον καφέ και να βρω μια δικαιολογία στους φίλους μου ότι δεν θα πάω. Δεν τόλμησα να το κάνω, δεν ξέρω γιατι. Λυπήθηκα πολύ. Είπα να το γραψω εδώ όχι για να εξομολογηθώ και να ανακουφιστώ εγω, αλλα μήπως μπορουμε να κάνουμε κάτι. Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να κάνω, και ντρέπομαι που δεν ξέρω.Ευχαριστώ που το διαβάσατε.