18.11.2012 | 03:03
γραμμενο στο τετραδιο μου κι αυτο..
Οταν ακουσεις τη φωνη της ψυχης,να σου λεει μη φευγεις,κι εσυ προσπαθεις να ακοιξεις δρομους να σωθεις,απ' το χαος της νεκρης σου σκεψης,τοτε θα νιωσεις σαν παιδι που ψαχνει μια αγκαλια να κρυφτει.. Πικρες αναμνησεις σβησμενες απο ναρκωτικα,ηρεμηστικα,και οτι αλλο στο αιμα κυλα και προκαλει ηρεμια .. Δεν ξερω ποια ειμαι,ολα στο χερι σου ειναι και το ξερεις,προσφερε οτι ξερεις και οτι θελεις,δεκτα να γινουν ολα μην περιμενεις,μιας κι ο κοσμος μας,ειναι μιας γενιας ξενης... Θα κουραστεις,θα πληγωθεις και θα πονεσεις,μα οταν στο χαραμα μονος σου αντεξεις,τοτε θα νιωσεις δυνατος χωρις καποιες ανεσεις... Φτανει τον ηλιο να δεις...πισω απ' τα γκριζα τοπια που στο μυαλο σου δημιουργεις...
