ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μισούσα τα Χριστούγεννα. Σιχαινόμουν την αναγκαστική τους ευτυχία. Αυτό το ηλίθιο χαμόγελο που στο φόραγαν με το ζόρι σαν ζουρλομανδύα. Αυτή τη αηδιαστική ζευγαρίαση και τον υποχρεωτικό υπερκαταναλωτισμό προσωποποιημένο από τη Βανδή με σκουφάκι.Τα Χριστούγεννα ήταν πάντα οι πιο μαύρες μέρες της ζωής μου, οι πιο καταθλιπτικές, οι πιο μίζερες, ανούσιες, ενοχικές μέρες μου. Φέτος, όμως, λέω να μου πάω κόντρα. Έχω ανάγκη την αναγκαστική τους ευτυχία, το χαμόγελο που δεν προέρχεται από βαλεριάνες στην καλύτερη. Ζω τις πιο καταθλιπτικές, μίζερες, ανούσιες, ενοχικές μέρες μου, κάθε μέρα.Φέτος δεν με πειράζει που δεν έχω γκόμενο και λεφτά να γεμίσω τα συναισθηματικά μου κενά. Το μόνο κενό που θέλω να γεμίσω είναι αυτό των Χριστουγέννων που δεν με άφησα να ζήσω.