26.11.2012 | 20:39
Μας πετάτε έξω...
...σαν τις τρίχες απ το προζύμι που έλεγε κι η γιαγιά μου. Τόσα χρόνια δουλειάς, φιλότιμο, συνέπεια, επαγγελματισμός...Και για μια κακια στιγμή πάντα μας τη φυλάτε στη γωνία, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς παρατήρηση, έτσι ξαφνικά. Μας πετάτε έξω χωρίς να νοιάζεστε πως θα ζήσουμε τις οικογένειές μας, αν θα χουμε αύριο να φάμε. Πατάτε πάνω στις αξιοπρέπειες μας, εκμεταλεύεστε την ανάγκη μας για δουλειά. Για ένα κωλοεισόδημα να ανασάνουμε, να ζήσουμε. Μας τρομοκρατείτε, μας κάνετε να νιώθουμε υποχρεωμένοι απεναντύ σας τη στιγμή που τους χοντρομισθούς σας, τα ταξίδια και τα τζιπ σας ΕΜΕΙΣ σας τα χουμε πληρώσει και με το παραπάνω. Και πάνω απ όλα αυτή η ΑΔΙΚΙΑ αυτό το ΓΑΜΩΤΟ. Ντροπή σας! Μας κάνετε να αναρωτιόμαστε αν υπάρχει τελικά Θεός.--Ε. και Β. μας λείπετε--
