ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβαζω εδω και λιγο καιρο τις εξομολογησεις και ειναι πολυ περιεργο αυτο που αισθανομαι...καπως σαν να γινομαστε ολοι μαζι μια παρεα ανθρωπων με διαφορετικες εμπειριες,πεποιθησεις,γνωσεις,ηλικιες.Θα θελα λοιπον κι εγω να πω την ιστορια μου και να περιμενω οτι ολο και καποιος θα βρεθει να μου πει κατι που θα με ξυπνησει απο το ληθαργο στον οποιο βρισκομαι εδω και 10 χρονια και κατι μηνες και κατι μερες...Η ιστορια μου δεν εχει κατι τραγικο ,αν σκεφτει κανεις ολα τα αποτροπαια που συμβαινουν καθημερινα στον κοσμο.Ειναι ομως ο δικος μου ,προσωπικος και επιπονος γολγοθας.Απο τα 16 μου ζω μια καταστροφικη σχεση που μ εχει κανει να αισθανομαι φυτο.Το οξυγονο μου ειναι ενας και μοναδικος ανθρωπος...καποιος που χωρις να το θελει ισως εχει γινει η μονη μου εννοια , ο μονος μου σκοπος ,ο προορισμος.Ενα ταξιδι γεματο πονο ,δακρυα ,απιστιες ,ψυχολογικη βια ,απιστευτη χειραγωγηση ,ψεματα ,φωνες ,παρακαλια ,εξευτελισμο ,ξανα απιστιες ,ξανα χωρισμοι ,ξανα επανασυνδεσεις ,ξανα δακρυα ,ξανα να χανω τη γη κατω απ τα ποδια μου.Μετα ψυχολογοι ,ψυχιατροι ,φαρμακα ,ξανα επανασθνδεσεις ,ξανα χωρισμοι.Και μια ζωη κατα τ αλλα στασιμη ,αδιαφορη κι εγω ενας ανθρωπος που το μυαλο μου εχει μεινει στα 16 χωρις να εξελισσομαι ,χωρις να προσπαθω για κατι αλλο ,χωρις να διευρυνω τους οριζοντες μου ,χωρις να κανω κατι ουσιαστικο ,να μαθαινω ,να βοηθαω ,να προσφερω ,να δημιουργω.Ολη μου η ζωη ειναι αυτη η σχεση κι ενα πτυχιο που ολο λεω οτι θα ρθει και ποτε δεν ερχεται.Ντρεπομαι , φοβαμαι ,κρυβομαι ,κατα καιρους κανω ονειρα ,λεω θα αλλαξω ,προσπαθω λιγακι και μετα για λιγο σκεφτομαι τη ζωη μου χωρις αυτον και καταρρεω.Δεν ειναι λογικο ,δεν ειναι ορθο ,δεν ξερω καν αν ειναι αγαπη ομως νομιζω οτι δεν ειναι επιλογη μου...πως ισως μια υπερτατη δυναμη εχει αποφασισει για μενα πως δε θα ζω μεχρι να πεθανω..........