ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αμνησία...(!)θες να θυμώσεις, το προσπαθείς.μα είναι σχεδόν ανέφικτο. ο θυμός κρατά μερικά λεπτά, μέχρι να θυμηθείς πάλι τις στιγμές και να συναισθήματα εκείνα, τα πρωτόγνωρα και τον καιρό που έχει περάσει, τις εποχές που φύγαν χωρίς λέξη, χωρίς ματιά, χωρίς φιλί δικό του.κι από 'κει που ήταν συνήθεια, καθημερινότητα, ο άνθρωπός σου...δυσκολεύεσαι να θυμηθείς τον ήχο της φωνής, τις κινήσεις, το βλέμμα.δεν κάνει καλά τη δουλειά της η μνήμη.ή μήπως είναι η άμυνα του μυαλού αυτή, για να μην πονάει η καρδιά, για να προχωράει η ζωή, για να στέκεται το κορμί όρθιο και να ξεχνάει, να μην ποθεί, να μην σε ζητάει.ξεχνιέται όμως η αγάπη, ή μήπως περνάει;εικόνες απλές στο μυαλό μου, χωρίς κίνηση, απλές φωτογραφίες, χωρίς ήχο. τα συναισθήματα όμως ολοζώντανα, δένουν ξανά τον κόμπο στον λαιμό σε κάθε λέξη που γράφεται για σένα.θέλω να μάθω, που, πως, με ποιους....αλλά φοβάμαι να ρωτήσω. όχι για το τι θα ακούσω, μόνο γιατί το επόμενο που θα θελήσω θα είναι και να δω, τα μάτια, τα χέρια, το χαμόγελο. και θα έρθω, θα σε βρω....αλλά φοβάμαι να σε δω. όχι γιατι φοβάμαι μήπως άλλαξες, απλά γιατί το επόμενο που θα θελήσω θα είναι να αγγίξω το πρόσωπό σου, το κορμί σου, τα μαλλιά σου. και θα κάνω την κίνηση, θα φτάσει το χέρι μου να αγγίξει το μάγουλό σου, τα μάτια σου. και δεν φοβάμαι μήπως τραβηχτείς, απλά μετά θα θέλω να μυρίσω τον λαιμό σου, τα μαλλιά σου, να ακουμπήσω στο στήθος σου και να ακούσω την καρδιά σου όπως συνήθιζα παλιά και μετά σε σφίξω δυνατά...και τελικά φοβάμαι πως δεν θα μπορέσω να ξαναείμαι καλά μακριά σου, να φύγω από σένα. γι'αυτό μένω εδώ, να γράφω λέξεις που δεν θα διαβάσεις και να ευχαριστώ το μυαλό μου που μέρα με τη μέρα σε ξεχνά....τουλάχιστον έτσι νομίζω.αα....και την τύχη (ή την ατυχία!) που δεν σε έφερε ποτέ αναπάντεχα μπροστά μου...σ'....grafein.blogspot.com