ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω ότι δεν έχω φίλους.. ΠΕΡΙΤΡΙΓΥΡΊΖΟΜΑΙ από πολλά άτομα, με παίρνουν τηλέφωνα, βγαίνουμε για καφέδες, κλπ κλπ, αλλά νιώθω ότι δεν έχω κανέναν φίλο πραγματικό. Από μικρό παιδί στο σχολείο με φώναζαν "φυτό" είχα γνωρίσει τη μέγιστη κοινωνική αποξένωση, για να φτάσω τώρα λίγο πριν τα 30 που ενώ έχω (νόμιζα ότι έχω) ξεφύγει από το σύνδρομο του σχολείου, νιώθω ότι μετά από τόσα χρόνια δεν έχω φίλους. Για μένα φίλοι υπήρξαν οι σχέσεις μου, ενώ από πραγματικούς φίλους έχω ελάχιστους, ή και κανέναν...Αυτή δε η εμμονή έχει καταλήξει να γίνεται φοβία, να με μελαγχολεί τα σάββατα, να με γεμίζει ανασφάλειες κ να προσπαθώ να σκεφτώ τι έχω κάνει λάθος..