ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

3 χρόνια κοινής ζωής...όσες φορές κι αν χωρίσαμε δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας χωριστά. Προχώρησα και έμεινες.Γύρισα και ήσουν εδώ.Ήμασταν και δεν ήμασταν μαζί...ποτέ δεν απομακρυνθήκαμε.Προχώρησες και δεν άντεξα να σε βλέπω να ζεις τον έρωτα...όχι με εμένα. Έφυγα...είναι οριστικό. Δεν ξέρω τι κάνεις, πως περνάς, δεν ρωτώ φίλους. Σήμερα, μάζεψα τα πράγματά σου...θα τα δώσω σε μία φίλη ώστε να τα πάρεις πίσω. Κάθε πράγμα και μια ανάμνηση. Σου είπα αντίο απ το τηλέφωνο...πάντα θα αγαπιόμαστε. Συνηθίζω την απουσία σου. Δεν έχει πια πρωινά-βραδινά τηλεφωνήματα.Δεν έχει πια βόλτες στο κέντρο.Δεν έχει πια βραδινές εξόδους.Συνηθίζω στην απουσία των ματιών σου, των χειλιών σου, του χαμόγελου σου, της παρουσίας σου.Τώρα...η ζωή μου είναι άδεια και μισή. Πάντα κάτι λείπει.Γράφω εδώ διότι δεν πρόκειται να το δεις ποτέ. Θα προχωρήσω...δεν είπα όχι. Πρώτα όμως πρέπει να μάθω να ζω μόνη.