ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ξερω απο που να αρχισω..στο οτι παιδευομασταν 4 χρονια να βρεθουμε και οι δυο στο κοινο σημειο,και τα καταφεραμε τα δυο τελευταια χρονια;στο οτι χωρισ εσενα ειμαι μιση;στο οτι τωρα που εφυγα εχουμε καταστραφει και οι δυο;δεν ξερω τι να πρωτογραψω..ειμαι 19 χρονων και αυτος το ιδιο..σπουδαζω στο εξωτερικο,πρωτο ετος..ηξερα οτι στην αρχη θα ητααν δυσκολα χωρις εσενα,αλλα δεν μπορω αλλο μακρια σου..νιωθω οτι ποτε δεν θα ξαναειμαι ευτυχισμενη..ακομα δεν ξερω γιατι αποφασισα να φυγω και πως σε αφησα..το εχω μετανιωσει οσο τιποτα!τωρα ειναι δυσκολο να τα αφησω ολα,δεν ξερω αν ειμαι τοσο δυνατη!εισια ο ανθρωπος μου,μαζι σου ειναι αλλιως,ακομα και οικογενεια μαζι σου θελω να την κανω οταν μεγαλωσουμε.,ετσι,υποφερουμε πολυ και οι δυο,μου λειπεις πολυ δεν ξερω τι εχω παθει,ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΚΟΙΤΑΞΩ!παιδια,το ξερω οτι ειναι μια μεγαλη ευκαιρια αυτη που μου ηρθε,και υπαρχουν ανθρωποι που θα παρακαλουσαν για να μπορουν να πανε στο εξωτερικο,και το ξερω,δεν ειμαι αχαριστη.ειναι καλη ευκαιρια να κανω κατι στη ζωη μου,αλλα δεν ξερω αν μπορω να το αντεξω.και μετα θυμωνω.γιατι δηλαδη δεν μπορω να κατσω ελλαδα;ναι ξερω δεν θα εχω δουλεια να καλυπτω τις αναγκες μου,επικρατει χαος,αλλα ο καθενας δεν εχει την τυχη του;θα ηθελα να προσπαθισω και εγω,να τα δω μονη μου,και μετα να φυγω.νιωθω οτι δεν τελειωσα με την ελλαδα,και δεν ειμαι καν ελληνιδα,αλλα για μενα η ελλαδα ειναι το σπιτι μου,εκει βρισκω ζεστασια!ειμαι εδω,μενω με την γιαγια μου,περναω απαισια,απο την αποψη οτι δν εχω φιλους,δεν εχω ζωη εδω,μονο μια γαμημενη σχολη!ειμαι χαμενη,θελω να γυρισω σπιτι μου,με τι αδερφες μου,τους γονεις μου και αυτον,αλλα αν γυρισω,φοβαμαι μια μερα μηπως το μετανιωσω,μηπως ειμαι μικρη για να κρεμαστω στον ερωτα,και να τα παρατησω ολα!αν ερθω δεν εχω την δυναμη να ξαναδωσω πανελληνιες,και αν παω σε ιεκ,δεν ξερω!απλα δεν ξερω!οι γονεις μου,με εχουν αφησει εμενα να αποφασισω!ξεκινησα να γραφω για αυτον,και τελικα βγηκαν ολα οσα εχω στο κεφαλι μου τοσους μηνες,και με τρωνε καθε βραδυ!το ξερω οτι θα υπαρξουν ανθρωποι εδω που θα με κρινουν,και θα μου πουν οτι αυτα δεν ειναι προβληματα,και ναι ειναι αληθεια,αλλα αυτη την στιγμη,για μενα στη ζωη μου ειναι ενα πολυ μεγαλο προβλημα που δεν ξερω τι να κανω.σκατα τα εχω κανει!αξιζει να τα παρατησω ολα και να ερθω;αν καταλαβατε τιποτα απο ολες αυτες τις σκεψεις χαιρομαι.ξερω οτι εγω πρεπει να αποφασισω,αλλα ηθελα πολυ να γραψω κατι να νιωσω καλυτερα!στην τελικη,ενα ματσο αγνωστοι μπορει να με βοη8ησουν να καταλαβω πολλα!