ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την περίοδο της ζωής μου που νιώθω πως χρειάζομαι όλο περισσότερο τον άνθρωπό που, εκείνη ήθελε να νιώσει αυτάρκης, να παλέψει μόνη της, με αγαπάει λέει -μέχρι που της ζήτησα να μην απαξιώνει τη λέξη- μα θέλει να νιώσει πως δεν χρειάζεται κάποιον να την συμπληρώνει.Έμεινα μαλάκας,ζω με την αρχή πως σε μια σχέση στηρίζει ο ένας τον άλλο ιδίως στα δύσκολα. Η ζωή όμως είναι τραχιά, ο cosmos δεν ενδιαφέρεται καν για την ύπαρξή μας, είμαστε απλά σκόνη που περνάει, δεν κάνει χατίρια, δεν φτιάχνει ευτυχία, μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε.Να που συνέχεια νιώθω την ανάγκη να έχω έναν άνθρωπο δικό μου, να στηρίζει ο ένας τον άλλο, μα όχι οποιονδήποτε άνθρωπο, δεν είναι του χαρακτήρα μου... ήθελα εκείνη, τον άνθρωπό μου... «Σεμνός, ευγενικός, σοβαρός» λένε όσοι με γνωρίζουν καλά. Ξέρω πως θα περάσει πολύς καιρός να νιώσω καλά, δεν βάζω εύκολα νέους ανθρώπους στη ζωή μου, δεν είμαι πολύ κοινωνικός, δεν νιώθω πως διασκεδάζω όπως οι άλλοι όταν βγαίνω... Πάει ένας χρόνος τώρα και συνέχεια κλαίω, δεν έχω όρεξη να φτιάχνω πράγματα δημιουργικά όπως θα ήθελα. Κάθε πρωί όμως παρατείνω τον ύπνο μου επειδή τα όνειρά μου είναι καλύτερα από τη μέρα μου, κάθε βράδυ μόνο τα μαξιλάρια αγκαλιάζω. Πόσες φορές έχω προσπαθήσει να την κάνω να δει πόσο την αγαπώ και πόσο κουρέλι έχω πια γίνει, εις μάτην.Ευχαριστώ τους φίλους μου που με ανέχονται, που υπάρχουν στην ζωή μου και με παρακινούν να σηκωθώ, τους γονείς μου που με αγαπούν και ας μην ξέρει κανένας από τους προηγούμενους πως αισθάνομαι. Θα έπρεπε να νιώθω ευτυχής και μόνο που υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή μου και με κάνει να νιώθω ντροπή που αισθάνομαι τόσο άσχημα, μα δεν έχουμε όλοι το δικαίωμα στην δυστυχία; Αρκετά βάσανα έχουν όλοι, δεν μου αρέσει να φορτώνω τα δικά μου αλλού.Περιμένω μόνο εκείνη τη μέρα, που θα ξυπνήσω αμέσως το πρωί, θα νιώσω δυνατός ξανά. Πόσο δύναμη και αν θέλει... μα θα τα καταφέρω.Ευχαριστώ όσους υπέμειναν την πολυλογία μου, ήθελα να έχω την ψευδαίσθηση πως κάπου τα είπα...