ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

.......και δεν ξέρω πως γίνεται να ζω χωρίς αυτά-αλλά αυτό φοβάμαι και πονάω να το σκέφτομαι- και όποτε βγαίνω στον κόσμο μόνη μου χαμογελώ γιατί αισθάνομαι πως είσαι μαζί μου και κρυφά σφίγγω τον αέρα στο χέρι μου και προσποιούμαι πως περπατάμε μαζί, το κάνω διακριτικά για να μη με καταλαβαίνουν οι περαστικοί και όποτε τους κοιτώ στα μάτια χαίρομαι και προσπαθώ να τους καταλάβω-έστω για λίγο-και αφήνω τον ήλιο να μου καίει το πρόσωπο και βρίσκω τα σημεία της πόλης που μου θυμίζουν στιγμές μας, τα τραγούδια που μας αρέσουν και που χορεύουμε μαζί σαν μικρά παιδιά και είναι σαν να σε νιώθω με το απαλό σου δέρμα δίπλα μου-πανέμορφος, πόσο καμαρώνω όταν περπατάμε μαζί- και ξεχνιέμαι και τελικά δεν πηγαίνω για ταινία, αλλά κάθομαι σπίτι και γράφω ή χορεύω ........Αργώ λίγο γιατί τ'αδελφάκια μου κάνουν φωνητική και με ξεκουφαίνουν με το πιάνο και ο σκυλάκος ήθελε βόλτα.....Κι εγώ θα ήθελα βόλτα μαζί σου.....άντε...Γιώργος (?) απο ΤΕΙ (!) με κόκκινα μάτια