ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουν περάσει χρόνια από τότε που υπήρχαν έστω ελπίδες ότι θα μπορούσα να είμαι μαζί του. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, χωρίς αφορμές, οργάνωσα τη ζωή μου ώστε να κινείται γύρω από αυτόν. Το τσιγάρο που έσβηνε στο πάτωμα ήταν πιο σημαντικό από δικά μου μικρά και καθημερινά πράγματα, και ταυτόχρονα είχα πόλεμο με τον εαυτό μου, που με οδηγούσα σε τέτοια αυτοκαταστροφή. Σε μια τέτοια "εμπόλεμη" στιγμή θέλησα για πρώτη φορά να κάνω κάτι για μένα και έτσι εδώ και κάποιους μήνες είμαι στο εξωτερικό, πολύ μακριά από οποιαδήποτε επαφή με ό,τι μπορεί να τον θυμίσει. Πολλές ήταν οι φορές που γέλασα και ήμουν χαρούμενη όσο δεν υπήρξα για πολύ καιρό.Η χαρά ήταν διπλή αν σκεφτεί κανείς και την αισιοδοξία που με γέμιζε αυτή η νέα ζωή που δεν τον είχε συμπεριλάβει πουθενά.Όμως,μέχρι τώρα διήρκεσε, αυτές τις διακοπές χριστουγέννων.Αυτήν την εβδομάδα γυρίζω πίσω και τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι μόνο την στιγμή που θα τον ξαναδώ. Όλα όσα κατάφερα να έχω εδώ μου φαίνονται τώρα πολύ μικρά, μπροστά στην προοπτική ότι απλά θα τον δω. Από το πρωί μέχρι το βράδυ περνάει από το μυαλό μου μόνο η στιγμή που θα τον συναντήσω λες και κάνω πρόβα όλες τις πιθανές αντιδράσεις μας. Είναι το μόνο που με ενδιαφέρει και στενοχωριέμαι που δεν υπάρχει κάτι που να θέλω πολύ να κάνω εδώ αυτές τις τελευταίες ώρες πριν αφήσω αυτήν την πόλη για τις μέρες των διακοπών. Έχω προδώσει ήδη την νέα μου ζωή εδώ και ετοιμάζομαι να βουτήξω ξανά στο κενό εκείνης της ιδέας που τόσα χρόνια την τάισα κάνοντας την πιο δυνατή κι από μένα.