ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διάβασα την εξομολόγηση σε μία φάση της ζωής μου που έχω αρχίσει γερό ξεσκαρτάρισμα. Η πρώτη κρίση έγινε λίγο μετά τα 30 που κάποιοι ερωτεύθηκαν σοβαρά και διέγραψαν κάθε φίλο. Η δεύτερη όταν έκαναν παιδιά λίγο πριν τα 40. Πάντα το πρόσχημα ήταν ότι δεν είχαν χρόνο. Ούτε για ένα τηλέφωνο. Ούτε το σηκώνουν καν μερικοί. Πριν βιαστείς να πείς ότι κάτι θα έκανα και εγώ, σε πληροφορώ ότι διέκοψαν κάθε επαφή με τον καθένα και αφοσιώθηκαν εκεί που απλά περνούν καλύτερα. Τελευταία ήταν μια φίλη 10ετίας την οποία αναγκάστηκα να κόψω γιατί ήταν τοξική σε τεράστιο βαθμό. Με τίποτα δε συμφωνούσε, όλα τα ήξερε καλύτερα, παινευόταν σε αστείο βαθμό και το σημαντικότερο δεν είχε αισθήματα. Όχι για μένα αλλά για κανένα. Πρακτική σε σημείο αποκτήνωσης. Βέβαια ο κύριος φταίχτης είμαι εγώ γιατί υπέκυψα στην ανάγκη για παρέα όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα και αυτή με βόλεψε. Κάναμε την ίδια δουλεία, ίδια γειτονιά κ.λ.π Κοινώς ενώ έβλεπα ότι μας χωρίζουν πολλά τράβηξα τη σχέση και την οικειότητα από τα μαλλιά για να λέω ότι έχω μία φίλη. Έλα που πέρσυ που πέρασα το τρελλό λούκι αυτή με πολεμούσε και πήγε να με τρελλάνει. Στην αρχή ήμουν πολύ θυμωμένη μαζί της. Έφτιαχνα υποθετικούς διαλόγους μαζί της κατά τους οποίους την κόλλαγα στον τοίχο και μετά θύμωνα πιο πολύ γιατί σκεφτόμουν ότι η αντίδραση της θα ήταν γαϊδουρινή αφού δεν καταλάβαινε τίποτα πέρα από αυτό που αυτή νόμιζε πως ξέρει και δε νοιαζόταν βρε αδερφέ. Μετά από καιρό κατάλαβα ότι δεν έφταιγε που ήταν έτσι,αλλά ότι εγώ έκανα λάθος επιλογή και λάθος τακτική με το να προβιβάσω μία που θα ήταν καλή για γνωστή σε φίλη. Για να διαλέξεις όμως του σωστούς ανθρώπους πρέπει εσύ η ίδια να ξέρεις τι πραγματικά θέλεις ή δε θέλεις απόλυτα. Αυτό το συμπέρασμα βγάζω μετά από τόσα χρόνια σχέσεων. Να μην ακούς κανέναν περί υποχωρήσεων δήθεν και περί κανείς δεν είναι τέλειος και θα μείνεις μόνη σου και αρλούμπες. Άσε που όσοι τα λένε αυτά είναι ή μεγάλοι παρτάκηδες ή χωρίς καμιά απαίτηση στις σχέσεις τους. Πρέπει να είσαι απόλυτη για να βρεις αυτούς που πραγματικά σου κάνουν για άνθρωποι της ζωής σου. Καμία έκπτωση σε θέματα ανθρωπιάς, καλοσύνης και ευγένειας

Δοκίμασε την επόμενη φορά να νοσηλευτεις μερικές μέρες παραπάνω. Αν πάλι δεν έρθουν τότε πρέπει να αλλάξεις φίλους :-)

διαβασα την εξομολογηση σου περιεργως τη στιγμη που σκεφτομουν σχετικη "φιλια" που ειμαι ηδη στη διαδικασια να αφησω πισω μου.Συμπληρωματικα λοιπον σε καποια απο τα πολυ σωστα σχολια καποιων εδω, θα σου ελεγα απλα πως δεν ειναι καθολου λαθος να αφηνεις πισω σου σαπιες φιλιες και να κρατας μονο ο,τι ειναι πραγματικο. Ακομα κι αν ειναι να μεινει πλαι σου ενας και μονο ανθρωπος...απο τη δοτικοτητα που εκπεμπει βεβαια η εξομολογηση σου, μαλλον χλωμο το κοβω να σου μεινει μονο ενας. Οποτε, no worries για σενα-ας ανησυχουν αυτοι που θα σε χασουν απο φιλο/φιληΚαι τελικα, δεν καταλαβα; Απο ποτε θεωρειται "κοινωνικη επιτυχια" η συσσωρευση ασχετων γυρω μας που δεν δεν τους δενει τιποτα ουσιαστικο και βαθυ μαζι μας, περα απο τη χαζοχαρουμενη κοινη μας εμπλοκη σε παρτακια, γκομενικες εξομολογησουλες και διακοπουλες-ελευθερο στην αγονη γραμμη;Καθε που θα αλλαζεις, που θα μπαινεις σε μια νεα φαση, που θα εξελισσεσαι σαν ανθρωπος-πες το οπως θες- θα αφηνεις πισω σου μερικες "δηθε μου ταχα μου φιλιες" και θα κρατας πλαι σου ανθρωπους που πραγματικα αξιζουν. Συνεχιζοντας στην επομενη πιστα, οπου κι απο εκει καποια στιγμη θα βγεις κανοντας ενα αντιστοιχο ξεκαθαρισμα, εν καιρω.Αρκετα με τη σαπιλα και τους ασχετους. Στο πλαισιο μιας ολοκληρης εποχης που αποδεικνυει ακριβως αυτο (οτι το ψευτικο δεν φτουραει και δεν φτουρησε ποτε), αναλογως δες και το θεμα της φιλιας. Να εχεις χαρα που τους αφηνεις πισω σου. Οχι νοσταλγια και ακομα περισσοτερο οχι μελαγχολια.(τα γραφω τωρα εδω σε εσενα, αλλα ειναι και για να τα ακουω κι εγω ;)..)καλα ξεμπερδεματα και να μας φερει ουσιαστικη ανθρωπινη επαφη στο σακο ο αι-βασιλης, τη χρονια που ερχεται!

Ώρα να τους "πετάξεις" από τη ζωή σου. Τι άλλο πρέπει να γίνει δηλαδή??? Τους φίλους έχουμε την ευλογία να τους διαλέγουμε. Κι αυτοί φίλοι δεν είναι!