ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το 2012 (μαζί με το τέλος του 2011) ήταν για μένα η χειρότερη χρονιά μέχρι τώρα. *Διαλύθηκε με έναν απίστευτα τραυματικό τρόπο ο σύντομος γάμος μου χωρίς να το περιμένω κι έφερε μαζί του την επίπονη και επιβεβλημένη επιστροφή στην μαμά πατρίδα, στις πιο δύσκολες ίσως συνθήκες. *Ο πόνος κι ο φόβος με συντρόφευσαν τους περισσότερους μήνες του χρόνου, κατάφερα όμως να τον κάνω τέχνη και δημιουργικότητα που άρχισε ήδη να ενδιαφέρει και να αφορά και άλλους. *Άφησα την χώρα που ζούσα τα τελευταία χρόνια και που θεωρούσα πλέον σπίτι μου και που ακόμα νιώθω σαν δεύτερη πατρίδα μου. *Σκίρτησε η καρδιά μου εντελώς αναπάντεχα μπροστά σε έναν άντρα απ'τον οποίο άκουσα ίσως την πιο απόλυτη φράση που έχω ακούσει μέχρι τώρα. *Ελάχιστοι φίλοι, ελάχιστες βόλτες, δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις, μια δύο εξαιρετικές συναυλίες, η γλυκειά μέθη, πάντα παρούσα η μουσική, σταθερή αξία οι ταινίες, πολύ μοναξιά, πολύ δημιουργία.*Έχασα την ελπίδα και την αθωότητα αλλά έμαθα μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση να αγαπώ τον εαυτό μου, να τον προσέχω, να τον σέβομαι, να είμαι εκεί εγώ για μένα, να μην αφήνω τις κακοτοπιές να με ρίχνουν (άλλο)*Είμαι υγιής και έχω ένα σπίτι να μείνω. Οι γονείς παρόντες αν και χωρίς να μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά (ή με τον τρόπο που θα ήθελα εγώ)Τα εξομολογούμαι όλα αυτά μπροστά σας -σε αυτό το παρεάκι που έπαιξε ρόλο κάποιες φορές χωρίς να το ξέρει στις δύσκολες στιγμές αυτού του χρόνου- γιατί θα ήθελα ο καινούργιος χρόνος να με βρει καθαρή, άδεια από αρνητικά συναισθήματα, δυνατή και ίσως να ελπίζω και πάλι σε κάτι...ΕυχαριστώΚαλή Χρονιά σε όλους!