Αφήνοντας πίσω του την Χαλκίδα κατευθυνόμενος προς την Κύμη, ο επισκέπτης ήδη έχει πάρει μια γεύση από τα μουσικά γεγονότα που θα λάβουν χώρα στο νησί και αυτό το καλοκαίρι. Όλοι οι δρόμοι της παραλιακής οδηγούν στον κοντινότερο προορισμό: Την Εύβοια. Πανό που διαφημίζουν τις εμφανίσεις λαικοπόπ τραγουδιστών, αφίσες για το hard core φαν κλαμπ του Πάνου Κιάμου, που εμφανίζεται στο γήπεδο ενός χωριού, φωτογραφίες του Χατζηγιάννη που ντροπαλά σκύβει το κεφάλι και σκάει στα γέλια, κάποιοι του σοβαρού έντεχνου (σ.σ Και αυτοί ταπεινοί και με σκυμμένο το κεφάλι. Θα είναι τάση) και μερικά πανηγύρια. Μέσα σε όλα, η τοπική εφημερίδα με την μεγαλύτερη κυκλοφορία μας ενημερώνει ότι το γεγονός αυτό το Σαββατοκύριακο στο νησί, είναι η συναυλία γνωστής λαϊκής τραγουδίστριας για φιλανθρωπικό σκοπό. Ναι, πρέπει να είσαι καψούρης και να ματώσουν τα αυτιά σου αν θες να είσαι και φιλάνθρωπος. Για εμάς που μεγαλώσαμε εδώ και τα βλέπουμε κάθε καλοκαίρι, όλα αυτά δεν μας προκαλούν καμία έκπληξη. Δυστυχώς. Είναι κάτι σαν τις λακκούβες που δεν κλείνουν ποτέ ακόμα και όταν αλλάζει ο δήμαρχος.
Έτσι λοιπόν, και μόνο η ανακοίνωση του line up για το Secret Sound Festival με γέμισε χαρά. Νέοι άνθρωποι σκέφτηκαν να ξεκινήσουν κάτι καινούριο έχοντας κατά νου την αγάπη τους για την μουσική και όχι το γρήγορο κέρδος. Καταλαβαίνεις αμέσως τις καλές προθέσεις των διοργανωτών όταν βρεθείς στο Platanenhof. Ο σεβασμός τους για την φύση δεν τους επέτρεψε να μετατρέψουν την εκδήλωση σε «πανηγυράκι». Δεν υπήρχαν τα τεράστια πανό, ούτε οι εκατοντάδες αφίσες που ανακοινώνουν το γεγονός, ούτε οι ενημερωτικές πινακίδες που σου δείχνουν την κατεύθυνση για το φεστιβάλ λες και θα χάσεις το δρόμο.
Η βραδιά του Σαββάτου ξεκίνησε λίγο μετά τις 9 με τον Manjah . Ο κόσμος όταν άρχισε να παίζει μουσική ήταν ελάχιστος αλλά ο ίδιος δεν φάνηκε να επηρεάστηκε από το γεγονός. Προθέρμανε ιδανικά την βραδιά με ένα dj set που στόχο είχε περισσότερο να δημιουργήσει ατμόσφαιρα παρά τον χορό. Μου άρεσε περισσότερο στο δεύτερο ημίωρο με τις αναφορές σε Ινδία και ανατολή. Εκεί πήραμε μια γεύση για τον πολύ καλό ήχο της διοργάνωσης. Αυτό θα γινόταν ολοφάνερο μετά τις δέκα στο set του Blend. Ο εγκέφαλος της Cast A Blast με σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο, κατάφερε πολύ γρήγορα να ξεσηκώσει τον κόσμο που είχε αρχίσει σιγά-σιγά να μαζεύεται. Όλες οι μουσικές επιρροές του Blend έχουν ως βάση τους την ρέγκε μουσική. Εδώ όμως η ρέγκε δεν στοχεύει μόνο στην διασκέδαση του κόσμου. Ούτε γίνεται ένα άλλοθι για να προσποιηθείς ότι βιώνεις μια τουριστική εμπειρία made in Jamaica(μπάφοι και ξερό ψωμί). Μέσα από τα set του ο Blend αναδεικνύει την σύνδεση της ρέγκε με τα άλλα είδη μουσικής από τη ραπ μέχρι το ροκ. Ο Blend άφησε ωραίες εντυπώσεις και την σκυτάλη παρέλαβε η Anna Mystic. Τότε αντιλήφθηκα το εξής: Όσοι είχαμε μαζευτεί εδώ απόψε είχαμε μαζευτεί μόνο για την μουσική και τον χορό. Ο κόσμος δικαιολογημένα την αποθέωσε. Το set της ξεδίπλωσε την αγάπη της για την μουσική της Τζαμάικα και λίγο πριν τα μεσάνυχτα έστρωσε ένα drum n bass χαλί στις Ρόδες. Αν ανάμεσα στο κοινό υπήρχαν εικοσάρηδες που θέλουν να γίνουν djs ας παραδειγματιστούν από αυτούς τους δυο ανθρώπους. Από τις μουσικές τους, τις αναφορές που συμπεριέλαβαν στο set τους, τον τρόπο με τον οποίο συνδέουν τα είδη για να δημιουργήσουν συναισθήματα στον κόσμο.
Οι Ρόδες United εμφανίστηκαν γύρω στα μεσάνυχτα και είχαν τον περισσότερο κόσμο. Το μόνο που μπορώ να πω για την εμφάνιση τους είναι ότι άφησαν ικανοποιημένο τον νεαρόκοσμο που είχε μαζευτεί ειδικά για αυτούς. Αυτοί λοιπόν είναι οι ειδικοί στην περίπτωση τους: Οι νέοι και οργισμένοι. Καλύτερα να ρωτήσετε έναν από αυτούς και το πιθανότερο είναι να ακούσετε καλά λόγια. Εγώ ούτε νέος είμαι ούτε (τόσο) οργισμένος και θα φαινόμουν αστείος στα δικά μου μάτια εάν προσπαθούσα να τους κρίνω.
Οι Ρόδες τελείωσαν γύρω στις δυο και την σκυτάλη ανέλαβαν και πάλι οι Blend και Anna Mystic. Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις και με την ευχή αυτό το καινούριο φεστιβάλ να διατηρήσει το σφιχτό line up του, να γίνει θεσμός και να μην αλλοιωθεί με το χρόνο στο βωμό του κέρδους. Δεν ξέρω εάν η διοργάνωση έβγαλε τα λεφτά της αλλά εμάς μας έβγαλε τον καλύτερο εαυτό μας.
Βγαίνοντας από τον δάσος, οδηγούμε για λίγα μέτρα. Από μακριά φαίνονται τα φώτα ενός καλοκαιρινού κλαμπ. Ακούγεται η φωνή του Τριαντάφυλλου: «Βλέπω κάτι όνειρα που με τρομάζουν και ξυπνάω». Το δικό μας Blair Witch Project παίζεται κάθε βράδυ έξω από το δάσος.
________________
Παραλειπόμενα
- Η χειροκίνητη ούφο-κάμερα πάνω από τα κεφάλια μας
- Τα άψογα φώτα στον Manjah και την Anna Mystic
- Ο Νικήτας Κλιντ να τραγουδάει ένα ολόκληρο κομμάτι στην σκηνή αγκαλιά με τον γιό του
- Γυναίκα με μωρό καρότσι και μπιμπερό ανάμεσα στους θεατές. Respect!
- Η έκθεση φωτογραφίας(συγγνώμη δεν θυμάμαι το όνομα του φωτογράφου) για την χλωρίδα της περιοχής
σχόλια